เกี่ยวกับ MIKE!

Michael Brady (หรือเป็นที่รู้จักในชื่อ MIKE!) ศิลปินและนักออกแบบเควียร์ ผู้เชี่ยวชาญสาขาสหศาสตร์ศิลป์ ปัจจุบันพำนักอยู่ที่ลูทริวิตา/แทสเมเนีย เข้าของผลงานสร้างสรรค์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นภาพวาด ภาพพิมพ์ ภาพถ่าย หรือสื่อดิจิทัล สิ่งที่เบรดีมุ่งเน้นให้ความสำคัญ คือ การแบ่งปันเรื่องราวของ LGBTIQIA+ ผ่านอาร์ตเวิร์กและศิลปะแห่งการจัดวางในรูปแบบอิมเมอร์ซีฟซึ่งรังสรรค์จากประสบการณ์ส่วนบุคคล ประวัติศาสตร์ และป๊อบคัลเจอร์

เกี่ยวกับ Counihan Gallery

Counihan Gallery เป็นแกลเลอรีสาธารณะซึ่งเปิดให้เข้าชมฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย ตั้งอยู่ ณ ใจกลางเมืองบรันสวิก ดินแดนของชาววูรันด์เจรี วอย-เวอร์รัง แกลเลอรีแห่งนี้เปิดให้บริการเมื่อปี ค.ศ. 1999 และตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่ Noel Counihan ศิลปินและนักเคลื่อนไหวชาวออสเตรเลีย (ค.ศ. 1913-1986) แกนนำผู้สนับสนุนความยุติธรรมทางสังคมและเสรีภาพในการแสดงออก นิทรรศการแสดงผลงานศิลปะของพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าต่อการเคลื่อนไหวทางสังคม การพัฒนาที่ยั่งยืน และการแสดงออกอย่างสร้างสรรค์

จากห้องนอนสู่แกลเลอรี: การสำรวจอัตลักษณ์เควียร์ในออสเตรเลีย ช่วงทศวรรษที่ 1980

บทความนี้เขียนขึ้นจากการสัมภาษณ์ระหว่างคุณนิโคลา ไบรอัน （Nicola Bryant）ผู้วางแผนนิทรรศการแกลลอรี่ศิลปะคูลนิฮัน (Counihan) กับศิลปินไมเคิล บราดี （Michael Brady）

My Pop Life เป็นนิทรรศการแสดงผลงานศิลปะที่จะจัดขึ้นในปี ค.ศ. 2024 ณ Counihan Gallery คุณช่วยเล่าเกี่ยวกับโปรเจกต์นี้ให้เราฟังหน่อยได้ไหม?

My Pop Life เป็นโปรเจกต์แสดงผลงานศิลปะอิงอัตชีวประวัติที่บอกเล่าเรื่องราวการก้าวข้ามผ่านจากวัยเด็กสู่ผู้ใหญ่ของฉันตอนเป็นเกย์วัยรุ่นอาศัยในพื้นที่ของชนชั้นแรงงานย่าน

ชานเมืองนิปาลูนา/โฮบาร์ต, แทสเมเนีย ช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 นิทรรศการนี้ประกอบด้วยโปสเตอร์ภาพคอลลาจแบบชุด นำเสนอด้วยรูปแบบอิมเมอร์ซีฟภายในพื้นที่จำลองจากห้องนอนของฉันตอนวัยรุ่น ท่ามกลางสิ่งของต่าง ๆ ทั้งที่เป็นของจริงและของเลียนแบบจากยุคนั้น โปสเตอร์แต่ละใบจะบอกเล่าเรื่องจริงผ่านประสบการณ์ตรงของฉัน โดยดึงเรื่องราวในประวัติศาสตร์ ความทรงจำ และป๊อบคัลเจอร์ มานำเสนอเรื่องส่วนตัวผ่านประสบการณ์การเป็นเกย์ตั้งแต่อายุยังน้อย ในขณะที่การเป็นเกย์ยังเป็นสิ่งผิดกฎหมายในแทสเมเนียและเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างดุเดือดในที่สาธารณะ ฉันใช้วิธีการ

 ผสมผสาน(remixing) ในการพิจารณาและนำเสนอสิ่งของต่าง ๆ ไปจนถึงจดหมายเหตุด้วยรูปแบบใหม่ ผ่านมุมมองจากสายตาของเควียร์ยุคก่อน สิ่งของที่กล่าวถึง ได้แก่ โปสเตอร์ป๊อปอาร์ต แผ่นเสียง ตลับเทป การ์ดสะสม ภาพถ่ายส่วนบุคคล เสื้อผ้า ของเล่น และแฟนอาร์ตตอนวัยรุ่น เมื่อนำสิ่งต่าง ๆ ข้างต้นมา 'ผสมผสาน' เข้ากับองค์ประกอบศิลป์และการออกแบบใหม่ ๆ เราจะได้เรื่องเล่า ทั้งที่สื่อความหมายด้วยภาพและลายลักษณ์อักษร ซึ่งบางครั้งก็ได้รับการสร้างสรรค์จนกลายเป็นบันเทิงคดีและนวนิยายแฟนตาซี

คุณจะสร้างห้องนอนของคุณจากช่วงทศวรรษที่ 1980 ในนิทรรศการ My Pop Life ทำไมถึงต้องสร้างห้องนอนขึ้นมาใหม่ในปี ค.ศ. 2024 ด้วยล่ะ?

ฉันรู้สึกว่า การสร้างห้องนอนของฉันตอนวัยรุ่นขึ้นตอนนี้จำเป็นที่สุดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ จนถึงเมื่อห้าปีที่แล้ว ผลการสำรวจความคิดเห็นทางไปรษณีย์เกี่ยวกับการสมรสเท่าเทียมในออสเตรเลียได้จุดประกายความรู้สึกต่าง ๆ ทั้งความหวั่นกลัว ความอับอาย และความภาคภูมิใจ มันเป็นสิ่งเดียวกับฉันเคยประสบเป็นครั้งแรกตั้งแต่อายุยังน้อยในฐานะเควียร์เมื่อสามสิบปีก่อน ผลการสำรวจยังเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการสำรวจธีมงานของฉันเพิ่มเติมและนำไปสู่การจัดนิทรรศการ My Pop Life อีกครั้ง ฉันคาดหวังว่า การสร้างห้องนอนของฉันตอนวัยรุ่นขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 2024 จะสามารถให้ข้อมูล ความบันเทิง บางทีอาจจะเป็นแคปซูลกาลเวลาบอกเล่าประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และประสบการณ์ส่วนตัวในช่วงเวลาที่ท้าทายของชาวเควียร์ พร้อมสำรวจประเด็นและธีมงานหลักที่ส่งผลกระทบต่อชุมชน LGBTIQIA+ และชุมชนอื่นที่กว้างขวางขึ้นมากในตอนนี้ เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้ทำวิจัยเชิงประวัติศาสตร์เพื่อประกอบการจัดนิทรรศการครั้งนี้ ประเด็นที่พบมากบนสื่อในช่วงทศวรรษที่ 1980 ก็ยังคงได้รับความสนใจและส่งผลกระทบต่อชีวิตคนเราปัจจุบันอยู่ อย่างพวกสิทธิของ LGBTIQIA+ ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันในที่สาธารณะและรัฐสภา ภาวะโลกร้อน/การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศซึ่งเป็นหายนะระดับโลกที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง สงครามที่โหมกระหน่ำ เชื้อไวรัสเอชไอวี/เอดส์ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตของผู้คนนับล้าน และความอยุติธรรม/การเลือกปฏิบัติซึ่งทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ในขณะเดียวกัน ภูมิทัศน์สื่อก็ขยายขอบเขตออกไปจนฉันที่เคยเป็นเด็กยากจนในแทสเมเนียยังนึกภาพไม่ออก สื่อโซเชียลได้พลิกโฉมแนวคิดเกี่ยวกับภาครัฐและเอกชนจนเปลี่ยนไปตลอดกาล อัตลักษณ์เควียร์ซึ่งเพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่กลายเป็นนโยบายเพื่อเจาะกลุ่มลูกค้าจำนวนมากหรือ Pinkwashing โปรเจกต์ของฉันนำข้อมูลจากสิ่งต่าง ๆ ดังกล่าวทั้งหมดมาผสมผสานระหว่างอดีตกับปัจจุบันเพื่อสร้างสรรค์ประสบการณ์ในรูปแบบอิมเมอร์ซีฟ(เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์) ซึ่งฉันหวังให้ทุกคนรู้สึกมีส่วนร่วม เข้าถึงได้ และถูกอกถูกใจ ไม่ว่าใครก็ต้องชอบห้องนอนที่ทำให้หวนคิดถึงอดีตช่วงปี 1980 อยู่หน่อย ๆ ใช่ไหมล่ะ?

โปรเจกต์นี้เป็นการจัดแสดงผลงานซ้ำกับที่ผ่านมาในอดีต แล้วการจัดแสดงรอบใหม่นี้จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นบ้าง?

ฉันนำเสนอโปรเจกต์นี้เป็นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 2007 ณ เมืองโฮบาร์ตและเมลเบิร์น ในฐานะส่วนหนึ่งของการแสดงผลงานทัศนศิลป์ฉลองเทศกาลมิดซัมเมอร์ ประจำปี ค.ศ. 2008 ตั้งแต่นั้นก็มีการจัดแสดงผลงานอีกหลายรอบในพื้นที่ต่าง ๆ ซึ่งในแต่ละรอบก็มีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาเกิดขึ้น การจัดแสดงก่อนหน้านี้มุ่งเน้นให้ความสำคัญกับป๊อบคัลเจอร์ ความทรงจำ และเรื่องราวที่ทำให้หวนคิดถึงอดีตสมัยวัยรุ่น เพื่อใช้บอกเล่าเรื่องราวของฉันในแบบที่เป็นสากลผ่านการอ้างถึงเรื่องราวที่ละเอียดอ่อนอย่างเพศวิถี ประวัติศาสตร์ และการเมือง หลังจากพักการจัดแสดงโปรเจกต์นี้มา10ปี ฉันก็ตัดสินใจนำโปรเจกต์กลับมาพิจารณาให้ละเอียดยิ่งขึ้นในฐานะส่วนหนึ่งของการศึกษาโปรแกรมเกียรตินิยมที่มหาวิทยาลัยแทสเมเนีย การจัดแสดงในตอนนี้มุ่งเน้นให้ความสำคัญกับประเด็น LGBTIQIA+ และเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนอกห้องนอนของฉันในแทสเมเนียในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เป็นหลัก อ้างอิงตามงานวิจัยเชิงประวัติศาสตร์และการสำรวจเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของฉันอย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าครั้งก่อน โปรเจกต์นี้จึงมีความเป็นการเมืองมากขึ้นทั้งในแง่เนื้อหาและการนำเสนอ ในส่วนของทัศนศิลป์ โปรเจกต์ได้พัฒนาไปอีกขั้นผ่านการนำผลงานโปสเตอร์จำนวนมากที่ใช้ข้อความดึงดูดความสนใจของผู้ชมโดยตรงมารวมเข้าด้วยกัน โดยใช้สื่อต่าง ๆ ทั้งที่เป็นของใหม่และของที่มีอยู่เดิม ไม่ว่าจะเป็นป๊อบคัลเจอร์ สื่อกระแสหลัก หรือศิลปะร่วมสมัย ผลงานศิลปะจัดวางตามแบบห้องนอนของฉันในครั้งนี้หมายถึงการจัดวางวัตถุจำนวนมากขึ้นเช่นกัน เพราะฉันยังคงจัดเก็บคอลเลกชันสิ่งของต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง การจัดแสดงรอบนี้จึงมีทั้งวัตถุที่เป็นของเดิมและของที่หามาใหม่

การนำพื้นที่ส่วนตัว เช่น ห้องนอน มานำเสนอบนพื้นที่สาธารณะอย่าง Counihan Gallery มีความสำคัญอย่างไร?

ฉันคิดว่า สิ่งสำคัญสำหรับศิลปินคือการแบ่งปันประสบการณ์ส่วนบุคคลและเรื่องส่วนตัวบนพื้นที่สาธารณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องราวของชุมชนชายขอบ ผู้เผชิญประสบการณ์ชีวิตในมุมที่ไม่ได้รับการกล่าวถึงบนสื่อกระแสหลักหรือโฆษณา แม้สิทธิต่าง ๆ และภาพลักษณ์ของเควียร์จะเกิดการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาขึ้นมากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แต่ฉันรู้สึกว่า การบอกเล่าเรื่องราวและประสบการณ์ของเรายังเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องแบ่งปันกับผู้ชมในวงกว้าง ฉันหวังว่าการเชิญผู้ชมเข้ามาในห้องนอนของฉันตอนวัยรุ่นจะสร้างพื้นที่ปลอดภัยของเควียร์ในการบอกเล่าเรื่องราวและเปิดโอกาสให้ผู้ชมทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเควียร์หรือไม่ก็ตาม ได้สะท้อนคิดจากประสบการณ์ที่ผ่านมาของตน ฉันคิดว่าแกลเลอรีสาธารณะในปัจจุบันได้รับการพัฒนาจนกลายเป็นพื้นที่ปลอดภัยยิ่งขึ้นในการนำเสนอผลงานของศิลปินเควียร์ Counihan Gallery เป็นแกลเลอรีที่มีประวัติน่าประทับใจด้านการนำเสนอผลงานศิลปะและการจัดนิทรรศการในทีมต่าง ๆ ทั้งเรื่องราวส่วนบุคคลและแนวคิดทางการเมือง ที่นี่จึงดูเหมาะแก่การใช้เป็นพื้นที่นำเสนอโปรเจกต์นี้

คุณอธิบายว่า นิทรรศการนี้นำเสนอผลงานศิลปะโดยใช้ "วิธีการรีมิกซ์" โปรดอธิบายได้ไหมว่าวิธีการดังกล่าวหมายถึงอะไร?

การรีมิกซ์สำหรับฉัน คือ กระบวนการทางกายภาพและทางแนวคิดเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมทางวัฒนธรรม ที่ต่างกันรวมถึง 'การสุ่มตัวอย่าง' จากสื่อที่มีอยู่เพื่อนำเสนอสิ่งที่ตนเลือกอีกครั้งในรูปแบบใหม่ สำหรับฉันแล้ว วิธีการนี้ถือเป็นหนึ่งในรูปแบบการปลดปล่อยทางความคิด/การสร้างสรรค์อย่างอิสระ ซึ่งเปิดโอกาสให้ฉันได้ทบทวนอดีตและคัดสรรความทรงจำไปจนถึงสิ่งของส่วนตัวมาใช้เป็นทรัพยากรในการจัดนิทรรศการแสดงผลงานศิลปะได้ วิธีการรีมิกซ์เป็นเครื่องยืนยันว่าสิ่งของที่ฉันใช้เป็นตัวแทนเหล่านั้นเป็นตัวชูโรงที่เล่าเรื่องราวของฉัน

Eduardo Navas ศิลปินและนักวิชาการท่านหนึ่งอธิบายว่า วัฒนธรรมรีมิกซ์ คือ กิจกรรมซึ่งทำกันอย่างแพร่หลายระดับโลก ประกอบด้วยการแลกเปลี่ยนข้อมูลอย่างสร้างสรรค์ผ่านการตัด/คัดลอกและวาง ตลอดจน ‘การสุ่มตัวอย่าง’ จากสื่อที่มีอยู่มาผสมเป็นรูปแบบใหม่เพื่ออธิบายแนวปฏิบัติโดยละเอียด เมื่ออธิบายในแง่วัฒนธรรม รีมิกซ์จะมีต้นกำเนิดจากเพลงป็อปซึ่งได้รับการกล่าวถึงในผลงานของฉันเช่นกัน แต่ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม ผลลัพธ์ที่ได้จะถือเป็นต้นฉบับที่ผ่านการปรับปรุง คิดนอกกรอบ และตีความใหม่ จนเหมือนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่แต่ก็เป็นสิ่งที่คุ้นเคยไปพร้อมกัน นาวาสยังอธิบายเป็นการเฉพาะอีกว่า ‘การรีมิกซ์แบบเลือกสรร’ (selective remix) คือการเพิ่มและลบบางส่วนของต้นฉบับโดยศิลปินแต่ยังรักษา ‘ออร่าความปัง’เอาไว้ แนวคิดเรื่อง ‘ออร่าความปัง’ เป็นสิ่งที่ฉันสนใจมาก นั่นทำให้นึกถึงผลงานของ David McDiarmid ขึ้นมาทันที ฉันคิดว่าผลงานของเขามีสไตล์และเนื้อหาเฉพาะตัวที่ปังและแสดงออกถึงการเป็นเควียร์โดยเนื้อแท้

คุณพูดถึงการเฉลิมฉลองให้กับวัฒนธรรมเควียร์ แต่ดูเหมือนว่าโปรเจกต์นี้จะอัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวดมากมาย ทำไมคุณถึงคิดว่าการผนวกรวมการเฉลิมฉลองเข้าเป็นส่วนหนึ่งของการจัดนิทรรศการแสดงผลงานศิลปะในครั้งนี้เป็นสิ่งสำคัญ?

ฉันคิดว่า เราจำเป็นต้องเฉลิมฉลอง ตอกย้ำยืนยัน และให้การยอมรับชุมชน LGBTIQIA+ ต่อไป อย่างไรก็ตาม การแสดงออกในหลายทศวรรษที่ผ่านมาจะเป็นไปในลักษณะของการประท้วง การจัดงานปาร์ตี้ ป๊อบคัลเจอร์( Pop Culture) และผลงานศิลปะ แนวคิดเรื่อง ‘ความภาคภูมิใจ’ หรือ Pride เกิดขึ้นเพื่อกำหนดนิยามอย่างชัดเจน ที่สำคัญแนวคิดนี้ตอบโจทย์ความสัมพันธ์ซึ่งค่อนข้างซับซ้อนของฉันได้ ทุกวันนี้ฉันยังคงอยู่บนเส้นทางเพื่อค้นหาการตระหนักรู้ในตนเองและ ‘ความภาคภูมิใจ’ ในอัตลักษณ์เควียร์ รวมถึงการเป็นศิลปิน ส่วนใหญ่เป็นผลสะท้อนจากการเลือกปฏิบัติและภาพลักษณ์เชิงลบที่ฉันและกลุ่มคน LGBTIQIA+ ต้องเผชิญมานานหลายทศวรรษ ยิ่งไปกว่านั้น ประสบการณ์ของฉันในฐานะผู้รอดชีวิตจากการล่วงละเมิดทางเพศตอนเด็กยังเป็นหัวข้อที่ยากเสมอ แต่ก็จำเป็นต้องสำรวจเพื่อนำเสนอในโปรเจกต์นี้ด้วย ความเจ็บปวดและความบอบช้ำทางจิตใจเป็นตัวกำหนดมุมมองต่าง ๆ ในเรื่องราวของฉัน แต่สิ่งเหล่านี้คือข้อเปรียบเทียบที่ทำให้การเฉลิมฉลองความหลากหลายทางเพศและป๊อบคัลเจอร์สามารถถ่ายทอดความสุขไปพร้อมกับความเจ็บปวดได้เป็นอย่างดี ตอนที่อายุยังน้อย ฉันตัดสินใจดำดิ่งเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยสีสันของป๊อบคัลเจอร์เพื่อหลีกหนีสภาพความเป็นจริงรอบตัว ตอนนี้ก็ยังคงใช้วิธีการเดิมในการเข้าถึงและสำรวจหัวข้อยาก ๆ ของโปรเจกต์เพื่อให้ My Pop Life เป็นเรื่องราวการก้าวผ่านจากวัยเด็กสู่ผู้ใหญ่และการเฉลิมฉลองให้แก่ทุกชีวิตที่ต้องเผชิญกับความยากลำบาก ฉันคิดว่าผู้คนส่วนใหญ่จะสัมผัสได้ถึงความเข้าใจในท้ายที่สุด