ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ សារមន្ទីរដើរតួនាទីជាស្ពានសម្រាប់ទំនាក់ទំនងបញ្ហាទស្សនិកជន តើសកម្មភាពជាក់លាក់អ្វីដែលអាចទទួលយកបន្ថែមមួយកម្រិតទៀត?សហព័ន្ធអន្តរជាតិនៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក (FIHRM-AP)ឆ្លើយតបទៅនឹងសមាជ ICOM "ថាមពលនៃសារមន្ទីរ"នៅទីក្រុងប្រាកPrague ឆ្នាំនេះក្នុងប្រធានបទ(អំណាចនៃសារមន្ទីរ) គំរូនៃការសិក្សា និងបណ្តុះបណ្តាលសិទ្ធិមនុស្សចល័តបន្តពីឆ្នាំ 2020 លើកនេះ សកម្មភាពសិក្សារួមគ្នាជាបន្តបន្ទាប់ត្រូវបានដាក់ឱ្យដំណើរការក្រោមប្រធានបទ "ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស" តាមរយៈការជួបប្រជុំប្រចាំខែ ការត្រួតពិនិត្យជាក់ស្តែងនិងសិក្ខាសាលាបានបន្តពិភាក្សាអស់រយៈពេលប្រាំខែ លើកនេះFIHRM-APបានអញ្ជើញអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន12និងសារមន្ទីរជាតិចំនួន9ឱ្យចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះទាំងអស់គ្នា ហើយភាគីទាំងពីរបានរួមគ្នាបង្កើតសកម្មភាពលើបញ្ហាអាកាសធាតុ និងសិទ្ធិមនុស្ស។ FIHRM-APពិចារណាឡើងវិញអំពីភាពខុសនិងដូចគ្នារវាងＮＧＯនិងសារមន្ទីរ ព្រឹត្តិការណ៍នេះមានគោលបំណងលើកកម្ពស់ការផ្លាស់ប្តូរនៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុនិងបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស ព្រមទាំងលើកកម្ពស់និងពិចារណាបន្ថែមទៀតអំពីផែនការសកម្មភាពសម្រាប់បញ្ហាអាកាសធាតុនិងបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សជាមួយនឹងកម្លាំងនៃភាគីទាំងពីរ។ក្នុងវគ្គសិក្សារួមលើកទីមួយនេះ បានអញ្ជើញលោកឈឹនស៊ឹធីង（ Chen Shiting ）អ្នកស្រាវជ្រាវនៃសមាគមសម្ព័ន្ធសកម្មភាពពលរដ្ឋបៃតង ឱ្យពន្យល់ពីបញ្ហាអាកាសធាតុ អាចមើលឃើញថានៅលើបញ្ហាអាកាសធាតុ សមាគមប្រជាពលរដ្ឋមានគំនិតផ្តួចផ្តើមក្នុងការតស៊ូមតិ និងលើកកម្ពស់សកម្មភាពដ៏មានអត្ថប្រយោជន៍ដូចជា៖ការផ្សព្វផ្សាយគោលនយោបាយ សន្និសីទសារព័ត៌មាន ការបណ្តុះបណ្តាលគ្រូបង្រៀន និងទម្រង់ផ្សេងៗទៀត។ម៉្យាងវិញទៀត នៅផ្នែកខាងសារមន្ទីរបានអញ្ជើញលោក ហ័ងស្យុយ(Huang Xu )សហការីស្រាវជ្រាវនៃសារមន្ទីរជាតិវិទ្យាសាស្ត្រធម្មជាតិ ដោយលើកយកយុទ្ធសាស្ត្រពិព័រណ៍រូបភាពអាកាសធាតុធ្វើជាប្រធានបទ"ការតាំងពិព័រណ៍រូបថតណានហ្វុងNanfeng៖រឿងនិទាននៅភូមិតៃស៊ីTaixi"ធ្វើជាឧទាហរណ៍ ដើម្បីពន្យល់ពីរបៀបដែលសារមន្ទីរ អនុវត្ត ពិភាក្សានិងស្រាវជ្រាវបញ្ហាអាកាសធាតុ ផ្តល់នូវការឆ្លុះបញ្ចាំងនិងឯកសារយោងពេញលេញនៃការតាំងពិព័រណ៍។ហើយតាមរយៈទម្រង់ជាសិក្ខាសាលាបានពិភាក្សាអំពីពេលវេលា ពិភាក្សានិងចែករំលែកអំពីភាពខុសគ្នានិងការស្រមើលស្រមៃរវាងសារមន្ទីរនិងＮＧＯហើយពិចារណាបន្ថែមទៀតអំពីលទ្ធភាពនៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងភាគីទាំងពីរជាបញ្ហារួម។ មនុស្សម្នាក់ រឿងល្ខោនមួយ ចាក់បញ្ចូលទម្រង់ទំនាក់ទំនង អន្តរកម្មផ្សេងៗគ្នានិងទស្សនៈ ម៉្យាងទៀត ចំពោះបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ ក្រៅពីគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់ＮＧＯ និងប្រភេទនៃការតាំងពិពណ៌នៅក្នុងសារមន្ទីរ តើមានមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងផ្សេងទៀតទេ? FIHRM-AP បានអញ្ជើញ "ក្រុមល្ខោនជឺលែវ Zhi Liao" ឱ្យប្រើទម្រង់នៃការសម្តែងភ្លាមៗនៅនឹងកន្លែងដើម្បីដឹកនាំអ្នកចូលរួមធ្វើការពិភាក្សា។ជាមួយនឹងថាមពលនៃការសម្ដែង បានផ្តល់នូវការគិតនិងអន្តរកម្មកាន់តែសម្បូរបែប។ជាដំបូង សូមអញ្ជើញអ្នកចូលរួមឱ្យចែករំលែកពីកង្វល់របស់ពួកគេអំពីបញ្ហាអាកាសធាតុ ប្រើវិធីនៃការសម្តែងដើម្បីធ្វើអន្តរាគមន៍ឡើងវិញ និងគិតអំពីទំនាក់ទំនងប្រចាំថ្ងៃរវាងអាកាសធាតុ និងមនុស្ស ហើយផ្តល់ការសម្តែងដោយខ្លួនឯងធ្វើជាការឆ្លើយតបដល់ទស្សនិកជន។ជាចុងក្រោយ មេក្រុមល្ខោនលោក កៅអ៊ុយជឹន និងសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកល្ខោន ឈឹនជឹងអ៊ី បានចែករំលែកករណីនៃការរៀបចំផែនការមេរៀនសហគមន៍និងកិច្ចតែងការរចនាផែនការមេរៀនរបស់សាលា តាមរយៈទម្រង់នៃ"ការសម្ដែង" បានផ្តល់នូវទស្សនៈថ្មី និងកន្លែងពិភាក្សារវាងសារមន្ទីរ និងＮＧＯសម្រាប់ការទំនាក់ទំនងរវាងទស្សនិកជន ឬអ្នកចូលរួមពិភាក្សាបញ្ហា ។
-
FIHRM-ASIA PACIFICលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សនៅអាស៊ីតាមរយៈសកម្មភាពរបស់សារមន្ទីរ។ចូលរួមជាសមាជិក submit -
FIHRM-ASIA PACIFICលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សនៅអាស៊ីតាមរយៈសកម្មភាពរបស់សារមន្ទីរ។ចូលរួមជាសមាជិក submit -
FIHRM-ASIA PACIFICលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សនៅអាស៊ីតាមរយៈសកម្មភាពរបស់សារមន្ទីរ។ចូលរួមជាសមាជិក submit -
FIHRM-ASIA PACIFICលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សនៅអាស៊ីតាមរយៈសកម្មភាពរបស់សារមន្ទីរ។ចូលរួមជាសមាជិក submit
FIHRM-ASIA PACIFIC ព្រឹត្តិការណ៍ព័ត៌មាន
ព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំនៃសមាជ ICOM (សមាគមសារមន្ទីរអន្តរជាតិ) ត្រូវបានបញ្ចប់ដោយជោគជ័យនៅថ្ងៃទី28ខែសីហានៅទីក្រុងប្រាក សាធារណរដ្ឋឆែក។ដោយសារតែការរាត ត្បាតជាសកលនៃ COVID-19 បន្ទាប់ពីការរង់ចាំជិតបីឆ្នាំ ប្រធានបទនៃសមាជលើកទី 28 គឺ "អំណាចនៃសារមន្ទីរ" ហើយប្រធានបទដែលបានពិភាក្សាទៀតសោត ចំពោះពិភពសារមន្ទីរក្ដី សម្រាប់សង្គមទាំងមូលក្ដីគឺសុទ្ធតែជាបញ្ហាដែលកំពុងលេចឡើងថ្មី។នៅលើឆាកសំខាន់មានប្រធានបទចំនួនបួនដែលជាប់ទាក់ទងគ្នា និងជិតស្និទ្ធ៖"គោលបំណង៖ សារមន្ទីរ និងសង្គមស៊ីវិល" "និរន្តរភាព៖ សារមន្ទីរ និងភាពធន់" "ចក្ខុវិស័យ៖ សារមន្ទីរ និងភាពជាអ្នកដឹកនាំ" "សមិទ្ធិផល៖ សារមន្ទីរ និងបច្ចេកវិទ្យាថ្មី" គោលបំណងគឺថាធ្វើជា សហគមន៍សារមន្ទីរក្រៅពីនៅក្នុងសកម្មភាពវប្បធម៌តើគួរធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឱ្យមានការចូលរួមពិភាក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅនិងដោយពេញលេញលើចំណុចនេះ ។ ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសហគមន៍សារមន្ទីរ សារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សជាតិតៃវ៉ាន់ក៏បានចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនេះផងដែរ ដើម្បីណែនាំវិធីសាស្រ្តអប់រំអន្តរកម្មនៃការតាំងពិព័រណ៍នៅខាងក្នុងសារមន្ទីរ នាំមុខក្នុងការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅអំពីយុត្តិធម៌ផ្លាស់ប្តូរ និងប្រឈមមុខនឹងការកែប្រែយុត្តិធម៌ការអភិវឌ្ឍន៍បច្ចុប្បន្ន។ក្នុងអំឡុងពេលនៃកិច្ចប្រជុំរយៈពេលបីថ្ងៃនោះ គណៈកម្មាធិការអន្តរជាតិនៃសារមន្ទីរអនុស្សាវរីយ៍ក្នុងការចងចាំសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃឧក្រិដ្ឋកម្មសាធារណៈ （International Committee of Memorial Museums in Remembrance of the Victims of Public Crimes，ដែលហៅកាត់ថាICMEMO）បន្ទាប់ពីការចែករំលែកប្រធានបទនេះ បញ្ហាបន្ទាន់មួយចំនួនដែលចាំបាច់ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងជិតស្និទ្ធក៏ត្រូវបានលើកឡើងក្នុងសម័យប្រជុំផងដែរ។ សារមន្ទីរនិងការពង្រឹងអំណាចខ្លួនឯង៖ ជួយសង្គ្រោះក្នុងសម័យសង្គ្រាម កាលពីថ្ងៃទី២៤ខែកុម្ភៈ កងទ័ពរុស្ស៊ីបានប្រើកម្លាំងវាយលុកភាគខាងកើតអ៊ុយក្រែន ដោយបានសម្លាប់មនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់។ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ស្ថាប័នវប្បធម៌អ៊ុយក្រែនក៏ត្រូវបានវាយប្រហារ ហើយស្ថានភាពនៃបណ្ណសារ និងការរក្សាទុកការចងចាំបានក្លាយទៅជាអាក្រក់បំផុត។លោកម៉ារតា ហាវរីសឆ្កូ （Marta Havrischko ）នាយកវិទ្យាស្ថានសិក្សាអន្តរកម្មការសម្លាប់រង្គាលជ្រលងនែងជឹ Barby Yarn Interdisciplinary Studies Institute）ភៀសខ្លួនពីអ៊ុយក្រែនទៅស្វីស បានប្រើក្រាហ្វដើម្បីបង្ហាញពីចំនួនស្ថាប័នវប្បធម៌ដែលត្រូវបានបំផ្លាញ ឬខូចខាតក្នុងសង្គ្រាម៖មានសារមន្ទីរចំនួន៣៦ អគារសាសនាចំនួន១៦៥ និងអគារប្រវត្តិសាស្ត្រចំនួន ២១៩ ហើយចំនួននៅតែកំពុងកើនឡើងជាលំដាប់។សង្រ្គាមបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់មនុស្សនិងជីវភាព វាក៏បានផ្លាស់ប្តូរវិធីដែលសារមន្ទីរគាំទ្រសហគមន៍ផងដែរ។ សារមន្ទីរ និងស្ថាប័នរបស់អ៊ុយក្រែន ដូចជាមជ្ឈមណ្ឌលរំលឹកដល់ការសម្លាប់រង្គាលនៅជ្រលងនែងជឹ ចាប់ផ្តើមផ្តល់ទីជំរក និងអាហារក្តៅ ហើយលះបង់ប្រាក់ខែដើម្បីការពារសិទ្ធិមនុស្សនៅអ៊ុយក្រែន។បន្ថែមពីលើការផ្តល់ជំនួយដល់ពលរដ្ឋ មជ្ឈមណ្ឌលរំលឹកគុណតាមរយៈអង្គភាពក៏អនុវត្តច្បាប់ផ្សេងៗគ្នា ដូចជាតុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិនៅទីក្រុងឡាអេ ប្រមូលសក្ខីកម្មប្រឆាំងនឹងរុស្ស៊ីនិងធ្វើឌីជីថលនៃបណ្ណសារអ៊ុយក្រែន។ទិន្នន័យឌីជីថលបានក្លាយជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតមួយដែលមិនអាចជៀសបាន និងសំខាន់បំផុតរបស់សារមន្ទីរក្នុងសតវត្សទី21 ហើយវាកាន់តែមាននៅក្នុងសម័យសង្រ្គាម។ទោះបីជាមានស្ថានភាពដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់នៃការរស់នៅក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែនក៏ដោយ ប៉ុន្តែHavryshkoបង្ហាញថា សូម្បីតែនៅក្នុងភាពលំបាកបែបនេះ ក៏សារមន្ទីរនិងស្ថាប័នវប្បធម៌អ៊ុយក្រែន នៅតែបង្ហាញពីសក្តានុពលនៃសារមន្ទីរលើសពីកន្លែងសិក្សា។ សារមន្ទីរនិងការឃោសនានយោបាយ៖បញ្ចូលខ្លឹមសារយោបាយនៅក្នុងលំហដែលហាក់ដូចជាអព្យាក្រឹត សារមន្ទីរជាកន្លែងផ្ទុកវប្បធម៌ និងចំណេះដឹង សារមន្ទីរមានកាតព្វកិច្ច បញ្ជូនព័ត៌មានអំពីព្រឹត្តិការណ៍បច្ចុប្បន្ន ឬប្រវត្តិសាស្ត្រ និងទំនាក់ទំនងការពិតដោយមិនលំអៀង។ នៅចំពោះមុខទិន្នន័យ មិនថាជាវត្ថុ ឬអត្ថបទ បានផុសឡើងនូវគំនិតទាក់ទងនឹងរឿងផ្ទាល់ខ្លួន និងបទពិសោធន៍។ការសិក្សាផ្សេងៗគ្នាបានបង្ហាញថា វាពិបាកសម្រាប់សកម្មភាពអ្នកថែរក្សាសារមន្ទីរ ឬសារមន្ទីខ្លួនឯង ដើម្បីឱ្យមានភាពអព្យាក្រឹត ទាំងវិធីសាស្រ្ត និងការដាក់បង្ហាញគឺសុទ្ធតែបានប្រាប់ពីគំនិតរបស់រឿងនិទានយ៉ាងជាក់លាក់។សាស្រ្តាចារ្យ Pawel Machcewicz ដកស្រង់យកបទពិសោធន៍របស់គាត់ក្នុងការបង្កើតសារមន្ទីរសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 នៅ Gdańsk ប្រទេសប៉ូឡូញ ជាឧទាហរណ៍ដ៏រស់រវើកមួយ។ សបញ្ជាក់ថាតើការរារាំងទិសដៅនៃសារមន្ទីរពីបក្សស្តាំនិយមក្នុងប្រទេសមានភាពធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណា ការមិនបញ្ចេញសារព័ត៌មានស្នេហាជាតិជាការក្បត់ជាតិ។ ដូច្នេះ ការសាងសង់សារមន្ទីរត្រូវបានផ្អាក និងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ ស្ថាប័នវប្បធម៌បង្កើតឡើងជាមួយធនធានជាតិ មានហានិភ័យនៃការនិទានរឿងតែមួយ ហើយកាន់តែមិនបាច់និយាយអំពីស្ថាប័នវប្បធម៌ដែលត្រូវបានសាងសង់ក្រោមរបបផ្តាច់ការនោះទេ។ស្របនឹងគំនិតដូចគ្នាលោក Voytech Kynci នៃបណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្រសិក្សានៃសាធារណរដ្ឋឆេកបានរំលឹកថា កុំភ្លេចបទពិសោធន៍ដែលសាធារណរដ្ឋឆេកក្លាយជាសូវៀត គួរតែត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់ថាជាអតីតកាលដ៏លំបាកប៉ុន្តែសំខាន់។ ក្នុងបរិបទស្រដៀងគ្នានេះដែរ លោក បាបារ៉ា ធីម អ្នកចែករំលែកBabara Thimm មកពីកម្ពុជាS21 បានលើកឡើងថា នៅចំពោះមុខអ្នកដែលមានចម្ងល់លើការងាររបស់ពួកគេ មធ្យោ បាយដោះស្រាយគឺ ផ្តល់ព័ត៌មានពិតជាមួយវិធីសាស្ត្រណែនាំ ហើយទុកឲ្យភស្តុតាងនិយាយដោយខ្លួនឯង ។ S21ពីមុនជាគុកក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នវាជាសារមន្ទីរដែលចងក្រងឯកសារពីការឈឺចាប់ និងរបួសរបស់អ្នកជិះជាន់។វិចិត្រករគុយបា Geandy Pavón ក៏កំពុងធ្វើការឱ្យជនភៀសខ្លួនដែលបានភៀសខ្លួនទៅសហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ ដោយបានក្រើនរំលឹកសាធារណជនកុំឱ្យទទួលយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលស្ថាប័ននៃរបបគាបសង្កត់ និយាយ។ សារមន្ទីរនិងការសន្ទនា៖បន្តអភិវឌ្ឍការផ្លាស់ប្តូរយោបល់ជានិច្ច ឆ្ពោះទៅកាន់អនាគតកាន់តែប្រសើរ សារមន្ទីរនៅសតវត្សរ៍ទី21គឺជាកន្លែងសម្រាប់មហាជន។ បើទោះជាក្នុងក្រសែភ្នែកមនុស្សមួយចំនួន យល់ថាសារមន្ទីរនៅតែជាស្ថាប័នក្រុមអភិជន ប៉ុន្តែអ្នកអប់រំកាន់តែច្រើនឡើងកំពុងនាំយកវិធីសាស្រ្តអន្តរកម្ម និងពីក្រោមទៅកាន់សារមន្ទីរ ដើម្បីទទួលយកសំឡេងក្រៅពីខ្លួនអ្នក។ សារមន្ទីរត្រូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយសាធារណៈជន មិនត្រឹមតែត្រូវណែនាំបន្ថែមនូវការនិទានរឿងរបស់ពលរដ្ឋប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ថែមទាំងណែនាំអំពីសម័យកាលជាក់លាក់មួយ ព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបរិបទនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សក្នុងសង្គមផងដែរ។អ្នកប្រកបរបរសារមន្ទីរមកពីប្រទេសព័រទុយហ្គាល់ និងអេស្ប៉ាញអាអឺដា រីច្នា（Aeda Rechna) និង អាល់មូដឺណា ក្រុយ យឺបា(Almudena Cruz Yeba)បាននាំយករឿងខុសពីសៀវ ភៅសិក្សា ហើយអ្នកទាំងពីរបានសង្កត់ធ្ងន់លើសារៈសំខាន់នៃការបន្តដោះស្រាយប្រវត្តិ សាស្រ្តពិបាកៗ ថែមទាំងអញ្ជើញសហគមន៍ឱ្យចូលរួមក្នុងការកសាងការចងចាំ ការកសាងព្រឹត្តិការណ៍ និងការរកឃើញឡើងវិញនូវបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌របស់ពួកគេ។ដើម្បីធ្វើ ជាស្ពានសម្រាប់ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកមិនស្គាល់ និងអ្នកដែលមិនធ្លាប់ឮ ដោយសារ តែការផ្លាស់ប្តូរការសន្ទនានៃសុន្ទរកថាបានក្លាយជាឧបករណ៍ដ៏មានតម្លៃបំផុត។ នៅក្នុងសុន្ទរកថាសំខាន់របស់នាងស្តីពីសារមន្ទីរ និងសង្គមស៊ីវិល អ្នកជំនាញផ្នែកនរវិទ្យា និងសារមន្ទីរវិទ្យា ម៉ារហ្គារីតា រឺយ៉េស ស៊ូអារេ( Margarita Reyes Suárez )បានសង្កត់ធ្ងន់បន្ថែមទៀតថា គ្រប់គ្នាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជំនោរទេសចរណ៍ ករណីនៃមូលធននីយកម្មសារមន្ទី និងភាវូបនីយកម្មអាមេរិច។ (文化遺產需要用更多的方法保護ការពារបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ត្រូវការវិធីសាស្រ្តយ៉ាងច្រើន) គឺមិនត្រឹមតែពឹងលើលំហូរចូលនៃដើមទុននោះទេ។ ស៊ូអារេ(Suarez )បានពិពណ៌នាយ៉ាងរីករាយអំពីទំនួលខុសត្រូវក្នុងការស្ដារសារមន្ទីរឡើងវិញដល់សហគមន៍ នាងក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការកាត់អាណានិគមតាមរយៈទស្សនវិស័យរបស់លោកខាងលិច និងផ្តល់កន្លែងបន្ថែមទៀតដល់ភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌។ នាងបានសន្និដ្ឋាន៖ "សារមន្ទីរគួរតែជាកន្លែងស្តាប់ ក៏គួរតែជាកន្លែងដែលសំឡេងរបស់ប្រជាជនត្រូវបានស្តាប់ឮផងដែរ"។ ក្នុងស្មារតីដូចគ្នា ឡាឌីសឡាវ ជែកសិន( Ladislav Jackson )បង្ហាញពីអត្ថិភាពនៃអាថ៌កំបាំងជនជាតិឆេកកាលពីអតីតកាល ដោយអំពាវនាវឱ្យសហគមន៍សារមន្ទីរឱ្យលុបបំបាត់ការគិតពីអនុត្តរភាពនៃស្នេហាភេទផ្ទុយគ្នា ចាត់វិធានការប្រកបដោយការប្រុងប្រយ័ត្ន ប៉ុន្តែជឿនលឿន ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតរបស់មនុស្ស និងសិទ្ធិបង្កើតការចងចាំ។ដូចគ្នានឹងការបំណែកនៃប្រវត្តិសាស្ត្រផ្សេងទៀតដែរ ជីវិតអ្នកមិនស្រលាញ់ភេទដូចគ្នានិងវត្ថុបុរាណ ចាំបាច់ត្រូវកត់ត្រានិងចងក្រងជាឯកសារ។ដូច្នេះ វិស័យសារមន្ទីក៏គួរតែផ្តល់ការយកចិត្តទុកដាក់ និងយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតដល់អ្នកអនុវត្តសារមន្ទីរ និងអ្នកស្រាវជ្រាវ។មានតែតាមរយៈការបើកបណ្តាញទំនាក់ទំនងទៅកាន់មនុស្សទូទៅ និងសហគមន៍ប៉ុណ្ណោះដែលជាមូលដ្ឋានរបស់សារមន្ទីរ ទើបយើងអាចសម្រេចបាននូវសិទ្ធិស្មើគ្នាបន្តិចម្តងៗ និងបន្សល់ទុកនូវកំណត់ត្រាពិតប្រាកដបន្ថែមទៀត។ ចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមបណ្ណាល័យអាឡិចសាន់ឌ្រី ការប្រមូល និងការរៀនសូត្រតែងតែជាកម្លាំងចិត្តនិងគោលបំណងរបស់សារមន្ទីរ ហើយត្រូវបានអនុវត្តដំណើរការអភិវឌ្ឍន៍របស់ខ្លួន។សារមន្ទីរទំនើបបានបម្រើបេសកកម្មនេះ ដោយរួមបញ្ចូលសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកប្រើប្រាស់កន្លែងសារមន្ទីរ ក្នុងឥរិយាបថកំពុងបោះជំហានទៅមុខដ៏មានន័យនិងការអភ័យទោស។ក្នុងអំឡុងពេលសមាជ អំណាចសមូហភាពនៃសង្គមរួមផ្សំ និងតំណាងឱ្យភាពរឹងមាំ។ ឥឡូវនេះ សារមន្ទីរទំនើបគួរតែរួបរួមគ្នាជាសហគមន៍ និងពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាងអ្នក និងខ្ញុំ និងអ្នករាល់គ្នា វាគឺជាភាពចាំបាច់នៅពេលនេះច្រើនជាងពេលណាៗទាំង អស់។
ណែនាំអ្នកនិពន្ធ៖ ណាថាផន សុងសាវ៉ាសNathaporn Songsawas ណាថាផន សុងសាវ៉ាសបានបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រអក្សរសិល្ប៍ពីសាកលវិទ្យាល័យជូឡាឡុងកនប្រទេសថៃ ចាប់ជំនាញផ្នែកភាសាអង់គ្លេស និងបន្ថែមផ្នែកអក្សរសិល្ប៍ប្រៀបធៀប។ បច្ចុប្បន្ននាងធ្វើការជាអ្នកនិពន្ធឯករាជ្យ និងជាជំនួយការស្រាវជ្រាវសិទ្ធិមនុស្សនៅមូលនិធិអន្តរវប្បធម៌ ដែលជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល មានទីតាំងនៅក្នុងប្រទេសថៃ ដែលកំពុងធ្វើការប្រឹងប្រែងដើម្បីធានាឱ្យប្រជាជនថៃគ្រប់រូបអាចទទួលបានយុត្តិធម៌ស្មើគ្នា។ ណែនាំអង្គភាព៖ មូលនិធិអន្តរវប្បធម៌ មូលនិធិអន្តរវប្បធម៌(CrCF) ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ២០០២ គឺជាមូលនិធិមិនអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល មានទីស្នាក់ការកណ្តាលនៅក្នុងប្រទេសថៃ ដែលកំពុងធ្វើការប្រឹងប្រែងដើម្បីធានាឱ្យប្រជាជនថៃគ្រប់រូបអាចទទួលការទំនុកបំរុងស្មើគ្នា និងធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយបណ្តាញសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ ខិតខំប្រឹងប្រែងដាក់បញ្ចូល និងការពង្រឹងសមត្ថភាពសម្រាប់ជនជាតិដើមភាគតិច និងជនជាតិភាគតិច។CrCFឯកទេសការងារដូចខាងក្រោម៖ តាមដាន និងស៊ើបអង្កេតការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស ការតស៊ូមតិដើម្បីលើកកម្ពស់សប្បុរសធ៌ម ពោលគឺពង្រឹងសមត្ថភាពដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ជួយពួកគេឱ្យយល់ និងអនុវត្តសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ទប់ស្កាត់ការធ្វើទារុណកម្ម ការពារសិទ្ធិមនុស្សជាមួយនឹងយុទ្ធសាស្ត្រផ្លូវច្បាប់ ផ្តល់ជំនួយផ្នែកច្បាប់ដោយឥតគិតថ្លៃ និងជំនួយជាក់លាក់ដល់ក្រុមងាយរងគ្រោះនៅក្នុងខេត្តជាប់ព្រំដែននៃប្រទេសថៃ។ "ទោះយើងស្រែកខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏គេមិនឮដែរ។" វគ្គនេះគឺ ជាសារមួយដែលបានសរសេរនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់រាងខ្លែង ដើម្បីធានាថាសំឡេងពីភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃអាចឮទៅដល់តំបន់ផ្សេងទៀត។ផ្ទាំងក្រណាត់នេះនៅពេល"ពន្លិចក្នុងទឹក"បានបង្ហាញនូវស្នាដៃសិល្បៈអន្តរកម្មមួយក្នុងចំណោមស្នាដៃជាច្រើន "ភាពស្ងៀមស្ងាត់" គឺជាការតាំងពិពណ៌សិល្បៈមួយដែលធ្វើឡើងនៅទីក្រុងប៉ាតានី ប្រទេសថៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី 10 ដល់ថ្ងៃទី 13 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 2022 ក្នុងគោលបំណងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មាន និងលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សផ្សេងៗនៅក្នុងតំបន់ព្រំដែនភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃ។
ណែនាំអ្នកនិពន្ធ【ជូជីងជុងជឹKomai Tadashi】 កើតក្នុងឆ្នាំ 1972នៅ ទីក្រុងហ្គូសូខេត្តណារ៉ា ប្រទេសជប៉ុន ។ចាប់ពីឆ្នាំ 1998 គាត់បានបម្រើការជាបុគ្គលិកវិចិត្រកម្មនៅពេលដែលសារមន្ទីរ សួយភីងសឹបើកដំណើរការ ហើយនៅឆ្នាំ 2015គាត់បានក្លាយជានាយកសារមន្ទីរ។តាមរយៈសកម្មភាពនានាដូចជា អង្គការសម្ព័ន្ធអន្តរជាតិនៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្ស និង"គម្រោងនៃការចងចាំពិភពលោក"។នឹងផ្សព្វផ្សាយគំនិតបង្កើតរបស់សួយភីងសឹទៅកាន់ពិភពលោក។បានបម្រើការជាវគ្គសិក្សាទ្រឹស្តីសិទ្ធិមនុស្សនៅសាកលវិទ្យាល័យនារីកូបេ និពន្ធរួម៖ ការបោះពុម្ពថ្មីនៃ "ប្រភពដើមនៃសមាគមន៍សួយភីងសឹ"（ជៀហ្វាងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយ ឆ្នាំ2002）"កំដៅ និងពន្លឺនៃសេចក្តីប្រកាសរបស់សមាគមន៍"（ជៀហ្វាងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយ ឆ្នាំ2012）"បញ្ហាកុលសម្ព័ន្ធទំនើប" ("ការបង្រៀន៖ បញ្ហាកុលសម្ព័ន្ធនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនសម័យទំនើប 1 (កំណត់ចំណាំ 2)" ជៀហ្វាងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយ ឆ្នាំ2002）។ ការណែនាំពីអង្គភាព៖ សារមន្ទីរសួយភីងសឹ បានបើកនៅខែឧសភាឆ្នាំ1998 នៅទីតាំងដើមកាលបង្កើតសមាគមន៍សួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិ កាស៊ីវ៉ាបារ៉ា ទីក្រុងហ្គូសូខេត្តណារ៉ា។ការប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះការរស់ឡើងវិញនៃវប្បធម៌សិទ្ធិមនុស្ស និងគំនិតនៃសិទ្ធិមនុស្សជាទូទៅ បញ្ជូនព័ត៌មានគ្រប់ប្រភេទស្តីពីបញ្ហារើសអើង និងសិទ្ធិមនុស្ស។ នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2015សមាគមន៍សួយភីងសឹ បានចូលរួមជាលើកដំបូងនៅក្នុងអង្គប្រជុំ FIHRM (សម្ព័ន្ធអន្តរជាតិនៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្ស) នៅទីក្រុងវែលលីងតុនប្រទេសនូ វែលសេឡង់ ហើយក្នុងខែធ្នូឆ្នាំដដែលបានក្លាយជាសមាជិកដំបូងគេរបស់ FIHRM នៃអង្គការជប៉ុន ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកសមាគមន៍សួយភីងសឹបានផ្សព្វផ្សាយសកម្មភាពកម្មវិធីផ្សេងៗ និងចែករំលែកទូទាំងពិភពលោក "ស្វែងរកសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស និងសន្តិភាព" ជាគំនិតនៃការបង្កើតសមាគមន៍នេះ។ នៅខែឧសភាឆ្នាំ 2016 សមាគមន៍សួយភីងសឹនៅលើ ICOM (សន្និសីទសារមន្ទីរអន្តរជាតិ) និងសន្និសីទ FIHRM រ៉ូសារីអូ(អាហ្សង់ទីន)ណែនាំ"សមាគមន៍សួយភីងសឹ និងសមាគមន៍ហ៊ឹងភីង បានធ្វើកំណត់ត្រាប្រជាជនដែលត្រូវបានរើសអើងហួសព្រំដែន"(5 ចំណុចនៃសម្ភារៈប្រវត្តិសាស្ត្រដែលប្រមូលបានដោយសារមន្ទីរ សួយភីងសឹ) ត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅក្នុងអង្គការសហប្រជាជាតិរៀបចំសៀវភៅសិក្សាUNESCOនៃតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិចក្នុង"ការចងចាំពិភពលោក" ។ហើយខិតខំបំពេញការចុះឈ្មោះអន្តរជាតិតាមគោលដៅ។នៅថ្ងៃទី 3 ខែមីនា ឆ្នាំ 2022 ក្នុងឱកាសគម្រប់ខួប 100 ឆ្នាំនៃការបង្កើតសួយភីងសឹ សារមន្ទីរក៏បានបើកដំណើរការឡើងវិញបន្ទាប់ពីជួសជុលរួច។ បុព្វកថា នៅថ្ងៃទី 3 ខែមីនា ឆ្នាំ 1922 នៅសាលវិហារសាធារណៈនាទីក្រុងក្យូតូ គោលបំណងគឺដើម្បីស្វែងរកសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងសន្តិភាពរបស់មនុស្ស សមាជិកស្ថាបនិកនាំមុខគេ គឺជាក្រុមយុវជនដែលកើត និងធំធាត់នៅក្នុងទីតាំងកាស៊ីវ៉ាបារ៉ា ទីក្រុងហ្គូសូខេត្តណារ៉ាការបង្កើសមាគមន៍សួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការលុបបំបាត់ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធ ចលនារំដោះកុលសម្ព័ន្ធដែលមានគោលបំណងលើកកម្ពស់សេរីភាព និងសមភាព ការបង្កើតសិទ្ធិមនុស្ស។ល។អ្នកជំនាន់មុនជាច្រើនដែលបានចូលរួមក្នុងចលនាសួយភីងសឹ បានបញ្ជូនបន្ត បន្សល់ទុកស្មារតីបែបនេះ។ដើម្បីបន្តដំណើរការតស៊ូរបស់ពួកគេទៅកាន់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ1998 ជាមួយនឹងការបរិច្ចាគពីទូទាំងប្រទេស សារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រ សួយភីងសឹ ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅកាស៊ីវ៉ាបារ៉ា ដែលជាទីកន្លែងដើមកំណើតរបស់ សួយភីងសឹ(ក្នុងឆ្នាំ 1999ប្តូរឈ្មោះជាសារមន្ទីរសួយភីងសឹ ) ។ គំនិតបង្កើតដែលអាចធ្វើឱ្យភ្ញាក់រឭក សេចក្តីប្រកាសនៃការបង្កើតសមាគមន៍ថ្នាក់ជាតិសួយភីងសឹគឺ"រំដោះខ្លួនអ្នកតាម រយៈការគោរពអ្នកដទៃ"ផ្សព្វផ្សាយ"សូមឱ្យពិភពលោកមានភាពកក់ក្តៅនិងភាពត្រចះត្រចង់" វាគឺជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ស្តីពីសិទ្ធិមនុស្សដំបូងដែលបញ្ចេញដោយបុគ្គលដែលត្រូវបានរើសអើងផ្ទាល់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រជប៉ុន និងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក។ទស្សននៃការបង្កើតសួយភីងសឺកគឺបង្កើតការកំណត់អត្តសញ្ញាណ（identity）ផ្សេងៗគឺសុទ្ធតែត្រូវបានសង្គមអាចទទួលយកបាន ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ បង្កើតសង្គមមួយដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការរើសអើង។លើកលែងតែកុលសម្ព័ន្ធ(Burakumin) គំនិតនេះក៏បានទាក់ទាញសម្លេងរំពងរបស់មនុស្សជាច្រើនផងដែរ សម្រាប់ការផ្សព្វផ្សាយជនជាតិកូរ៉េនៅប្រទេសជប៉ុន និង "Uchinanchu" (ជនជាតិអូគីណាវ៉ា)ជនជាតិអៃនូ Ainuនិងអ្នកបានជាសះស្បើយពីជំងឺ Hanឃ្លង់ជាដើម ហើយចលនាតស៊ូដើម្បីសិទ្ធិមនុស្សក៏នាំមកនូវភាពរំភើប និងភាពក្លាហានផងដែរ។ថែមទាំងប៉ះពាល់ដល់ "បៃឌីង" (Pekuchon) ដែលត្រូវបានរើសអើងនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងជើងផង ដែរ។ នៅខែមេសាឆ្នាំ 1923 ភាគច្រើនជាជនជាតិ"បៃឌីង" បានបង្កើតសមាគមន៍ហឹងភីងសឹ (Hyonpyonsa) ។ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការផ្លាស់ប្តូរសម្ព័ន្ធភាពរវាង សួយភីងសឹ និងហឹងភីងសឹគឺជាកំណត់ត្រាមួយដែលផ្អែកលើសិទ្ធិមនុស្ស សេរីភាព សមភាពភាតរភាព លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងតម្លៃមនុស្សជាសកលផ្សេងទៀត ហើយកត់ត្រាទិន្នន័យប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះ"សមាគមន៍សួយភីង និងសមាគមន៍ហ៊ឹងភីង បានធ្វើកំណត់ត្រាប្រជាជនដែលត្រូវបានរើសអើងហួសព្រំដែន"នៅឆ្នាំ 2016ត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅក្នុងអង្គការសហប្រជាជាតិរៀបចំសៀវភៅសិក្សាUNESCOនៃតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិចក្នុង"ការចងចាំពិភពលោក" ។ហើយ ការបង្កើតសមាគមន៍សួយភីងសឹ ក៏បានទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្រៅប្រទេសផងដែរ។ទស្សនាវដ្ដីអាមេរិច "The Nation" នៅថ្ងៃទី 5 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ1923ក៏បានបោះពុម្ពផ្សាយអត្ថបទមួយដែលមានការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសពីសេចក្តីប្រកាសសមាគមន៍សួយភីងសឹ ។ តើអ្វីទៅជាការប៉ុនប៉ងលុបបំបាត់ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធរបស់សួយភីងសឹ? ជាមួយនឹងទស្សនៈនៃសេចក្តីប្រកាសពីការបង្កើតសួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិ គោលដៅនៃសកម្មភាពគឺដើម្បីលុបបំបាត់ជនជាតិភាគតិចក្នុងសង្គម"ប្រជាជនកុលសម្ព័ន្ធ"ដែលទទួលរងដោយការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធ។ឫសគល់នៃការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធ បានមកពីការរើសអើងអត្តសញ្ញាណរបស់ប្រទេសជប៉ុនចំពោះប្រព័ន្ធអត្តសញ្ញាណបុរេទំនើប （pre-modern era） ត្រូវបានគេហៅថា ការរើសអើងអត្តសញ្ញាណដោយមនុស្ស "កខ្វក់"កំពុងបន្តអនុវត្តន៍ ការរើសអើងអត្តសញ្ញាណ។ ទោះបីជាការលុបចោលប្រព័ន្ធអត្តសញ្ញាណស្របច្បាប់ក្រោយពេលដែលប្រទេសជប៉ុនក្លាយជាប្រទេសទំនើបក៏ដោយ ហើយស្ថានភាពនៃ "កខ្វក់" ត្រូវបានលុបចោលនៅឆ្នាំ1871ផងដែរ ប៉ុន្តែការរើសអើងប្រឆាំងនឹងជនជាតិភាគតិចបានរៀបចំឡើងវិញនៅក្នុងសង្គមស៊ីវិលសម័យទំនើប បានបង្កើតជាបញ្ហាសង្គមនៅក្នុងសង្គមជប៉ុនម្តងទៀត។ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាប្រព័ន្ធវណ្ណៈ ដូចជាប្រទេសឥណ្ឌា "មិនអាចប៉ះពាល់បាន（Untouchables）" " មនុស្សដែលគេបោះបង់ចោល（outcasts）" ហើយនិងអ្នកដែលត្រូវបានរើសអើងថាជា "ដាលីត（Dalit）" （មិនអាចប៉ះពាល់បាន មនុស្សដែលគេបោះបង់ចោល ជនជាតិដាលីត）ទាំងនេះគឺសំដៅទៅលើឈ្មោះផ្សេងគ្នានៃមនុស្សដែលត្រូវបានរើសអើងមិនមែនជាជាតិសាសន៍ផ្សេងគ្នា)ដែលមានភាពស្រដៀងគ្នា។ ម៉្យាងទៀតក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ1946 ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធត្រូវបានប្រកាសឱ្យប្រើក្នុងមាត្រាទី14 នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញជប៉ុន ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការរើសអើងទាក់ទងនឹង "ស្ថានភាពសង្គមនិងគ្រួសារ" ដូចនៅក្នុង ខែធ្នូ ឆ្នាំ1965 ដែលបានអនុម័តដោយមហាសន្និបាតលើកទី 20 នៃអង្គការសហប្រជាជាតិ នូវ"អនុសញ្ញាអន្តរជាតិស្តីពីការលុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃការរើសអើងពូជសាសន៍(ICERD)" កំណត់ថាជាការរើសអើង"ពូជអំបូរ" នេះបង្ហាញថា ការលុបបំបាត់ការរើសអើងបានក្លាយជាបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សដ៏សំខាន់ទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេស។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ1868 ប្រទេសជប៉ុនបានលើកកម្ពស់ "ការស្ដារឡើងវិញនូវមេជី" ជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃប្រទេសទំនើបរបស់ខ្លួន។ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរើស អើងអត្តសញ្ញាណមុនសម័យទំនើប បានបង្កើតការរើសអើងលំដាប់ថ្មីនៅក្នុងសង្គមថ្មី (*ប្រធានបទនេះងាយយល់ច្រឡំ។ ការរើសអើងមិនមានចេតនា"រៀបចំ" ទេ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមធម្មជាតិនៅក្នុងសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមថ្មី) និងការរើសអើងប្រឆាំងនឹងប្រជាជនកុលសម្ព័ន្ធនៅតែមាននៅក្នុងសង្គមស៊ីវិលសម័យទំនើប។ជាពិសេសចាប់ផ្តើមនៅប្រហែលឆ្នាំ 1900 ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងៗ ដូច្នេះហើយរដ្ឋាភិបាល និងអង្គភាពផ្សេងទៀតបានចាប់ផ្តើមព្យាយាមជំរុញចលនាកែលម្អកុលសម្ព័ន្ធតាមរយៈគោលនយោបាយពីលើចុះក្រោម និងលើកកម្ពស់ការរួមបញ្ចូលកុលសម្ព័ន្ធ និងប្រជាជនមិនមែនកុលសម្ព័ន្ធ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាជនកុលសម្ព័ន្ធនៅតែមិនពេញចិត្តនឹងរឿងនេះដដែល បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីមួយ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមចលនារំដោះឯករាជ្យដោយឯកឯង ដើម្បីស្វែងរកសេរីភាព សមភាព និងភាតរភាព សង្ឃឹមថានឹងសម្រេចបានការរំដោះការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធ។ សមាគមន៍សួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិបានជំរុញចលនារំដោះប្រជាជនកុលសម្ព័ន្ធឯករាជ្យយ៉ាងពិតប្រាកដ។ គោលដៅសំដៅលើសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស នៅឆ្នាំ1942 ទោះបីជាសមាគមន៍សួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិត្រូវបានរំលាយដោយស្របច្បាប់ក៏ដោយ នៅប៉ុន្តែទស្សនបង្កើតរបស់សួយភីងសឹនៃការស្វែងរកសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងសមភាពរបស់មនុស្ស ក្រោយមកនៅតែត្រូវបានទទួលមរតកបន្តហើយចលនាដើម្បីរំដោះកុលសម្ព័ន្ធក៏នៅតែបន្តដំណើរការ។ នៅឆ្នាំ 1948 អង្គការសហប្រជាជាតិបានអនុម័តគោលការណ៍គោរពសិទ្ធិមនុស្ស"សេចក្តីប្រកាសជាសកលស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស" នៅឆ្នាំ 1995 "ទសវត្សរ៍អង្គការសហប្រជាជាតិសម្រាប់ការអប់រំសិទ្ធិមនុស្ស" បានចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយ។ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 2005 មក អង្គការសហប្រជាជាតិបានតស៊ូមតិលើ "ការពេញនិយមសិទ្ធិមនុស្ស" ទាំងអស់នេះមានឥទិ្ធពលយ៉ាងខ្លាំង ហើយនិន្នាការនៃការបង្កើតសិទ្ធិមនុស្សបានក្លាយទៅជាការឯកភាពពិភពលោកបន្តិចម្តងៗ។ លើសពីនេះទៀត នៅឆ្នាំ 2015ក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលនៃការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយនិរន្តរភាពរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ប្រទេសជាសមាជិកទាំងអស់បានអនុម័តជាឯកច្ឆ័ន្ទនូវគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកប ដោយនិរន្តរភាព (SDGs) គោលដៅគឺដើម្បីបង្កើតអនាគតមួយដែលគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានទុកចោល ហើយមនុស្សគ្រប់រូបនៅលើភពផែនដីអាចរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏រុង រឿងនិងសប្បាយរីករាយ។ដើម្បីបង្កើតសង្គមប្រកបដោយនិរន្តរភាព ក្នុងគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយនិរន្តរភាព ដោយយកសិទ្ធិមនុស្សជាពាក្យគន្លឹះ បានកំណត់គោលដៅស្នូលចំនួន 17 និងគោលដៅលម្អិតចំនួន 169 នេះក៏ស្របតាម "លំនាំ" គំនិតរបស់សួយភីងសឹ ដូចគ្នា "យល់ពីគោលការណ៍នៃធម្មជាតិរបស់មនុស្ស និងឆ្ពោះទៅមុខជាមួយនឹងគោលដៅនៃកម្រិតខ្ពស់បំផុតរបស់មនុស្ស"។ ក្នុងនាមជាសារមន្ទីរដំបូងបង្អស់របស់ប្រទេសជប៉ុនដែលបានក្លាយជាសមាជិកនៃសហព័ន្ធអន្តរជាតិនៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្ស (FIHRM) តាមរយៈ "ការចងចាំពិភពលោក"និងសកម្មភាព FIHRM នឹងបានផ្សព្វផ្សាយគំនិតរបស់សួយភីងសឹ ទៅទូទាំងពិភពលោក។ តាមរយៈការបង្ហាញ និងការបញ្ជូនព័ត៌មានទាក់ទងនឹងសិទ្ធិមនុស្ស សារមន្ទីរសួយភីងសឹព្យាយាមស្វែងរកសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស ហើយការផ្សព្វផ្សាយសកម្មភាពទាំងនេះទទួលបានការជួយជ្រោមជ្រែងពីអង្គការរៀបចំផ្សេងៗ។សារមន្ទីរស្ថិតនៅទីតាំងកាស៊ីវ៉ាបារ៉ា ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 1999 សារមន្ទីរសួយភីងសឹផ្គុំឡើងដោយក្រុមផ្សេងៗដែលសហប្រតិបត្តិការជាមួយសមាគមន៍ក្នុងតំបន់។ដើម្បីទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរណ៍យ៉ាងកក់ក្តៅចំពោះប្រជាពលរដ្ឋដែលមកទស្សនា កិច្ចសហប្រតិបត្តិការក្នុងស្រុកបានជួសជុលសួនច្បារដែលនៅជាប់នឹងសារមន្ទី និងពង្រឹងការដាំដុះ និងដាំដំណាំបៃតង។ ម៉្យាងទៀត ដើម្បីពន្លឿន និងគាំទ្រដល់គម្រោងផ្សេងៗរបស់សារមន្ទីរ ការថែរក្សាសារមន្ទីរ ពលិកម្មដល់ការអភិវឌ្ឍ ការអប់រំនៅខេត្តណារ៉ា កីឡា សាសនា សហគ្រាស សហជីពនិងក្រុមផ្សេងទៀតបានរួមគ្នាបង្កើតសមាគមន៍សារមន្ទីរសួយភីងសឹ។ ក្រុមមួយក្នុងចំនោមក្រុមដែលបានចូលរួមជាមួយសមាគម "សហព័ន្ធសម្ព័ន្ធភាពរំដោះកុលសម្ព័ន្ខេត្តណារ៉ា" ជាមួយនឹងស្មារតីនៃសួយភីងសឹធ្វើជាមូលដ្ឋាន និងទទួលមរតកពីចលនារំដោះកុលសម្ព័ន្ធ ជារៀងរាល់ឆ្នាំចំនួនជាក់លាក់នៃការទិញសំបុត្រចូលទស្សនាសារមន្ទីរសួយភីងសឹបានបង្កើនចំនួនមនុស្សចូលសារមន្ទីរ។ទន្ទឹមនឹងនេះជាផ្នែកមួយនៃសកម្មភាពរំលឹកខួបលើកទី 100 នៃការបង្កើតសួយភីងសឹ ក្នុងឱកាសនៃការ កែលម្អសារមន្ទីរជាថ្មីតាំងពិព័រណ៍នេះ ក៏បានសហការជាមួយសមាគមដើម្បីពិនិត្យមើលមាតិកាបង្ហាញ ដើម្បីទទួលយកមតិរបស់ភាគីទាំងអស់ដែលមាន ទស្សនៈខុសៗគ្នា ធ្វើឱ្យខ្លឹមសារនៃការតាំងពិពណ៌កាន់តែសម្បូរបែប។ ជាលទ្ធផល អ្នកទស្សនាជាច្រើនបានបន្សល់ទុកនូវចំណាប់អារម្មណ៍ "រំជួលចិត្តយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ " របស់ពួកគេ។ នៅក្នុង "ផ្នែក epilogue" នៃការតាំងពិព័រណ៍ដែលបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព បានដាក់តាំងបង្ហាញនូវពាក្យដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដែលបន្សល់ទុកដោយជនល្បីៗ និង "ពាក្យគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍" ដែលរួមចំណែកដោយប្រជាពលរដ្ឋសាមញ្ញ។ នៅលើជញ្ជាំងបន្ទប់ពណ៌ស បានតាំងបង្ហាញជាផ្ទាំងអក្សរក្នុងទម្រង់អក្សរថេរនូវគំនិតផ្ដើមរបស់សួយភីងសឹ"បង្កើតពិភពលោកដ៏កក់ក្តៅ" និងសម្រង់ផ្សេងទៀត (សូមមើលរូបភាពខាងក្រោម) នៅលើជញ្ជាំងបានតំឡើងម៉ូនីទ័រធំចំនួនប្រាំ ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរបង្ហាញពីអត្ថបទដែលអ្នកទស្សនាមានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ តំបន់នេះត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា "សារមន្ទីរភាសា" ផងដែរ។នៅពេលអនាគត យើងនឹងបន្តផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈនូវ "ពាក្យដែលរំជើបរំជួលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ" បែបនេះ។ សង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា នរណាម្នាក់ក៏អាចចូលរួមក្នុងតំបន់តាំងពិព័រណ៍នេះ ហើយនឹងអាចក្លាយជាលំហមួយ ដែលអ្នករាល់គ្នាអាចចែករំលែកគំនិតនៃ "ការសម្រេចសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស"។ "បង្កើតពិភពលោកដ៏កក់ក្តៅ" ពីការបង្កើត សួយភីងសឹក្នុងឆ្នាំ 1992 គឺជាយុទ្ធនាការដើម្បីលុបបំបាត់ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធនិងការបង្កើតសិទ្ធិមនុស្សក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេសត្រូវបានអនុវត្តនិងរីកចម្រើនអស់រយៈពេល 100 ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែក្រឡេកទៅមើលប្រទេសជប៉ុនសព្វថ្ងៃ ជនជាតិភាគតិចក្នុងសង្គមដែលរើសអើង ដែលបានបង្កើតសមាគមន៍សួយភីងសឹកាលពីដំបូង ការរើសអើងដែលពួកគេទទួលរងនឹងនៅតែបង្ហាញនៅក្នុងកិច្ចសន្យាអាពាហ៍ ពិពាហ៍ ឬអចលនទ្រព្យជាដើម។ វាពិបាកក្នុងការនិយាយថាការរើសអើងត្រូវបានលុបចោលទាំងស្រុង។ ក្រៅពីនេះ ឥឡូវនេះក៏នៅតែមានអាកប្បកិរិយាអាក្រក់ជាច្រើន ប្រើការយល់ខុសទាញយកប្រយោជន៍ពីបម្រាមរបស់មនុស្សទូទៅ និង ទំនាក់ទំនងកុលសម្ព័ន្ធ ដូចជាមូលហេតុដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាមានការយល់ដឹងមិនគ្រប់គ្រាន់អំពីបញ្ហាកុលសម្ព័ន្ធ ការលក់សៀវភៅតម្លៃខ្ពស់ជាដើម សុទ្ធតែប្រើបញ្ហាកុលសម្ព័ន្ធជាលេស ដើម្បីស្វែងរកផលប្រយោជន៍មិនសមរម្យពីមនុស្ស ឬសុំឱ្យពួកគេធ្វើអ្វីៗដោយគ្មានកាតព្វកិច្ច។អាកប្បកិរិយាទាំងនេះក៏ក្លាយជាបុព្វហេតុនៃការរើសអើង និងការយល់ខុសផងដែរ នៅលើអ៊ីនធឺណិតក៏នៅតែបន្តលេចឡើង នូវសារបង្កាច់បង្ខូច និងបង្ខូចឈ្មោះកុលសម្ព័ន្ធ ទាំងនេះបានក្លាយជាមូលហេតុនៃការរើសអើង។ ដោយបានឃើញទិដ្ឋភាពដូចនេះ នៅឆ្នាំ 2016 ប្រទេសជប៉ុនបានកែទម្រង់ឡើងវិញនូវ "ច្បាប់នៃសិទ្ធិមនុស្សចំនួនបី" គឺ "ច្បាប់សម្រាប់ការលើកកម្ពស់ការលុបបំបាត់ការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធ" "ច្បាប់លុបបំបាត់ការរើសអើងជនពិការ" និង "ច្បាប់លុបបំបាត់ការនិយាយគុំគួន" ។ នៅឆ្នាំ 2019 ច្បាប់ "ការលើកកម្ពស់វិធានការប្រឆាំង អៃនូAinu" ក៏ត្រូវបានអនុវត្តផងដែរ។ នៅក្រោមការរៀបរាប់ពីស្ថានភាពពាក់ព័ន្ធនៃការរើសអើងកុលសម្ព័ន្ធនិងសិទ្ធិមនុស្ស ទំនាក់ទំនងរវាងចលនារំដោះកុលសម្ព័ន្ធ និងចលនាសិទ្ធិមនុស្ស តាមរយៈការបង្កើតឡើងដោយតំបន់ក៏បានបង្កើតបណ្តាញទំនាក់ទំនងអន្តរបុគ្គល ក៏មានការផ្តោតទៅលើកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជំនះការរើសអើង។ល។ ជាថ្មីម្តងទៀតយើងនឹងផ្តល់ព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធទៅកាន់ពិភពខាងក្រៅពីមូលដ្ឋានណារ៉ា។ សារមន្ទីរសួយភីងសឹក៏សហការជាមួយចលនានេះផងដែរ ដោយ ទទួលបន្ទុកជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការបញ្ជូនព័ត៌មានសិទ្ធិមនុស្ស ទទួលមរតករបស់ សួយភីងសឹថ្នាក់ជាតិនូវគោលគំនិត ក្នុងការស្វែងរកសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងសមភាពរបស់មនុស្ស និងស្មារតីតស៊ូមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការរើសអើង ហើយបញ្ជូនទស្សនៈនេះទៅអនាគត។ រំពឹងថាយើងអាចចែករំលែករួមគ្នានូវការបួងសួង"បង្កើតពិភពលោកដ៏កក់ក្តៅ" របស់សួយភីងសឹ ហើយខិតខំទាមទារដើម្បីសម្រេចបាននូវគំនិតបង្កើត។ រួមគ្នាបង្កើតសង្គមមួយរួមបញ្ចូលការអធ្យាស្រ័យ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សគ្រប់រូបអាចរក្សាភាពដើមរបស់ពួកគេ និងរស់នៅដោយសេរី។យើងជឿជាក់ថា ចំពោះគំនិតនេះនឹងអាចបង្កើតនូវភាពកងរំពង និងអារម្មណ៍យល់ព្រម ពីអ្នកគ្រប់គ្នាដែលមកសារមន្ទីរសួយភីងសឹ គឺ"សូមឱ្យមានភាពកក់ក្តៅនិងសិរីរុងរឿងនៅក្នុងពិភពលោក"
បុព្វកថា FIHRM ត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស និងជំរុញសារមន្ទីរឱ្យចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងបញ្ហាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងការអភ័យទោស។ កិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំ2022 របស់ FIHRM ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងនៅទីក្រុងអូស្លូក្នុងខែកញ្ញា ដែលរៀបចំឡើងដោយបណ្តាញប្រជាធិបតេយ្យនិងសារ មន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សន័រវេស (Demokratinetverket) កិច្ចប្រជុំរយៈពេលបីថ្ងៃ ត្រូវបានជ្រើសរើសជាពិសេសដើម្បីតំណាងឱ្យនិមិត្តសញ្ញានៅទីក្រុងអូស្លូ គឺជាកន្លែងសំខាន់សម្រាប់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងសិទ្ធិមនុស្ស—សារមន្ទីររដ្ឋធម្មនុញ្ញ អ៊ីហ្សូ ឆ្នាំ1814 (Eidsvoll 1814) មជ្ឈមណ្ឌលណូបែលសន្តិភាព និងមជ្ឈមណ្ឌល ន័រវេសសម្រាប់ការសិក្សាអំពីការសម្លាប់រង្គាល និងសាសនាភាគតិច(HL-center) គ្មានន័យឡើយ។ កិច្ចប្រជុំដំបូងបានពិភាក្សាអំពីគំនិតស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដែលទទួលរងការគៀបសង្កត់ តើគួរទាញយកប្រយោជន៍នៃការគិតបែបរិះគន់ដោយពិភាក្សាអំពីស្វ័យភាព និងភាពបត់បែននៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សរបៀបណា តើរវាងសារមន្ទីរ រដ្ឋាភិបាល និងសហគមន៍មានទំនាក់ទំនងបែបណា និងតើអ្វីជាសម្ពាធសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍? ហើយតើសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សគួរកំណត់តួនាទីរបស់ខ្លួនដោយរបៀបណា និងធ្វើអន្តរកម្មជាមួយប្រធានបទចម្រូងចម្រាសយ៉ាងដូច ម្តេច។ ផ្នែកទីពីរពណ៌នាអំពីស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននៃសារមន្ទីសិទ្ធិមនុស្សជុំវិញពិភពលោក តាមរយៈផ្សេងគ្នាដោះស្រាយបញ្ហាសង្គម វប្បធម៌ និងនយោបាយរួបរួមឬរើសអើង និងផ្តល់នូវវិធីសាស្រ្ត ឬយុទ្ធសាស្ត្ររួបរួមដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់សារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្ស។ អ្នកចូលរួមមកពីអឺរ៉ុប អាស៊ី និងអាមេរិក ប្រធាន FIHRM-AP និងជានាយកសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សជាតិតៃវ៉ាន់ លោកហុងស៊ឺហ្វាង（ Hong Shifan） ជាមួយនឹងនាយកសារមន្ទីរទីបេលោក Tenzin Topdhen សមាជិកនៃសាខាអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ទាំងអស់បានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ ។ តាមរយៈការចែករំលែកបទពិសោធន៍ និងវិធីសាស្ត្រនៃការចូលរួមក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែង រំពឹងថានឹងអាចដោះស្រាយ និងចរចាបញ្ហារួមនៅក្នុងសារមន្ទីរ និងក្នុងសង្គមទាំងមូល ដោយយកសារមន្ទីរជាចំណុចចាប់ផ្តើម យើងប្តេជ្ញាលើកកម្ពស់ និងបង្កើតសង្គមដែលមានសិទ្ធិស្មើភាព។ ចំពោះបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សសារមន្ទីរប្រឈមមុខនឹងសម្ពាធខាងក្នុង និងខាងក្រៅ មនុស្សគ្រប់រូបមានសិទ្ធស្មើគ្នាគឺជាស្មារតីដែលមិនអាចខ្វះបាននៅក្នុងសង្គមដ៏ល្អមួយ ប៉ុន្តែផ្លូវទៅកាន់យូតូភីយ៉ាutopiaនៅតែរដិបរដុប។ ថ្ងៃទីមួយអង្គប្រជុំដំបូងដឹកនាំដោយ ICOMប្រធានគណៈកម្មាធិការបញ្ហាសីលធម៌អន្តរជាតិ(IC Ethics)និងសារមន្ទីរអាកដឺខាងលិច (Vest-Agder) អ្នកថែរក្សាជាន់ខ្ពស់ខាថរីន ផាបស្ត ( Kathrin Pabst )ចាប់ផ្តើមដោយចង្អុលបង្ហាញពីបញ្ហាប្រឈមដែលសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សអាចប្រឈមមុខ។សារមន្ទីរប្រឈមមុខនឹងសម្ពាធជាញឹកញាប់ទាំងប្រាំគឺជម្លោះរវាងសហសេវិក ការព្យាយាមលុបបំបាត់អតីតកាល អន្តរាគមន៍នយោបាយភ្លាមៗ សង្គ្រាម និងការប៉ុនប៉ងបំផ្លាញ និងអភិរក្សបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌របស់ប្រទេសមួយ។ ប្រភពនៃសម្ពាធទាំងនេះត្រូវបានបែងចែកទៅជាខាងក្នុង ឬខាងក្រៅ ផ្ទៃក្នុងមកពីបុគ្គលិកនៅក្នុងអង្គការសារមន្ទីរ ចំណែកផ្ទៃខាងក្រៅមកពីសង្គមមូលដ្ឋាននិងរដ្ឋាភិបាល។ ម៉្យាងទៀត វិបត្តិគឺជាចំណុចរបត់មួយ ការអភិវឌ្ឍន៍សារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សប្រ ឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនយ៉ាង ប៉ុន្តែសម្ពាធក៏អាចជាកត្តាជំរុញល្បឿនដំណើរការឲ្យមានការរីកចម្រើនផងដែរ លោកស្រីជេត សានដាល（Jette Sandahl ）ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលនៃវេទិកាសារមន្ទីរអឺរ៉ុប （European Museum Forum）ផ្តល់ការ ណែនាំអំពីរបៀបដែលសារមន្ទីរគួរឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហាប្រឈម លោកស្រីបានចង្អុលបង្ហាញថា វាច្បាស់ណាស់ ដោយសារតែសារមន្ទីរកំពុងប្រឈមមុខនឹងសម្ពាធ និងវិបត្តិជាច្រើនដែលពួកគេគួរតែរួបរួមគ្នាជាធ្លុងមួយ និងខិតខំដើម្បីកម្ចាត់គោលលទ្ធិលើកលែង ដែលមានជាច្រើនសតវត្សន៍កន្លងមក ឈប់ត្អូញត្អែរ ត្រូវមានភាពក្លាហានក្នុងការ ឈានចេញពីតំបន់ផាសុកភាព ដើម្បីស្វែងរកដៃគូដែលអាចឈានទៅមុខជាមួយគ្នា គ្មាននរណាម្នាក់ជាករណីលើកលែង លើវិថីនៃសិទ្ធិមនុស្សឡើយ។បុគ្គលិកសារមន្ទីរគួរបង្កើនភាពក្លាហានដើម្បីប្រឆាំងនឹងរចនាបថ អសកម្មនៅក្នុងនាយកដ្ឋានសារមន្ទីរនីមួយៗ ឬភាពស្មុគស្មាញនៃអំណាច ដោះស្រាយភាពលំបាក និងជម្លោះហើយតស៊ូដោយមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំ និងប្រើប្រាស់កម្លាំងរួម។តើត្រូវបង្ហាញស្មារតីនៃសាមគ្គីភាពបែបនេះនៅក្នុងសារមន្ទីរ របៀបណា បន្ទាប់មក អ្នកសិក្សាមកពីសារមន្ទីរជាតិ លីវឺភូល( Liverpool )និងសាកលវិទ្យាល័យឡាយសេស្ទើ（ Leicester ）បានផ្តល់ឱ្យយើងនូវឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។ សារមន្ទីរ និងឆ្លងបច្ចេកទេសសហការគម្រោងជួសជុលមាត់សមុទ្រ អ្នកសិក្សាមកពីសារមន្ទីរជាតិ លីវឺភូល( Liverpool )និងសាកលវិទ្យាល័យឡាយសេស្ទើ ពិភាក្សាអំពីផែនការជួសជុលមាត់សមុទ្ររួមគ្នារបស់ពួកគេ（Waterfront Transformation）។គម្រោងនេះគឺជាគំរូដ៏ល្អអស្ចារ្យនៃការប្រើប្រាស់ថាមពលរួម តាមរយៈកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការខិតខំប្រឹងប្រែងលើគ្រប់វិស័យ យើងនឹងរួមគ្នាលើកកម្ពស់ការអភិវឌ្ឍសហគមន៍មូលដ្ឋាន និងឆ្ពោះទៅរកសង្គមស្មើភាព។ គម្រោងជួសជុលមាត់សមុទ្រខិតខំរក្សាសារមន្ទីរភ្ជាប់ជាមួយសង្គមសហសម័យ ដោយចេញដំណើរពីមាត់សមុទ្រដ៏ល្បីរបស់លីវឺភូល（Liverpool）នាំយករឿងដែលតំណាងឱ្យ លីវឺភូល（ Liverpool）បេតិកភណ្ឌ សហគមន៍ និងទេសចរណ៍ បន្ថែមលើការបង្កើតបទពិសោធន៍អ្នកទស្សនាដ៏សម្បូរបែប ក៏នឹងក្លាយជាកត្តាជំរុញដល់ការកែលម្អសហគមន៍ និងបរិស្ថានផងដែរ។នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាគម្រោងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងសារមន្ទីរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងនាំមកនូវភាពរឹងមាំនៃប្រជាជនក្នុងតំបន់ដើម្បីបង្កើតទីក្រុងមាត់សមុទ្រលីវឺភូល（ Liverpoolដែលជាកន្លែងបញ្ចូលគ្នារវាងចាស់ និងថ្មី។ បន្ទាប់ពីការពិភាក្សាខាងលើពួកយើងយល់យ៉ាងច្បាស់ថាកិច្ចសហប្រតិបត្តិការទៅវិញទៅមកគឺជាកម្លាំងដ៏សំខាន់ក្នុងការប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមនានារបស់សារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្ស។ឯការបង្កើតសាខាអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកនៃសារមន្ទីរសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ (FIHRM-AP) បានសង្កត់ធ្ងន់លើការផ្សារភ្ជាប់ភាពជាដៃគូក្នុងតំបន់រវាង សារមន្ទីរនិងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល សហការគ្នារកយុទ្ធសាស្ត្រយ៉ាងពិតប្រាកដដើម្បីបំបែកនយោបាយ និងស្ថាប័នគៀបសង្កត់។
ណែនាំអ្នកនិពន្ធ៖អើប៉ានហ្វារីយ៉ាឌី(Erpan Faryadi） អើប៉ានហ្វារីយ៉ាឌី(Erpan Faryadi）គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងគម្រោងការតភ្ជាប់របស់កោះបូរណេអូ Borneo។ការតភ្ជាប់ បូរណេអូBorneo（Link-AR Borneo）ឈ្មោះពេញគឺការតស៊ូមតិ និងរង្វង់ស្រាវជ្រាវរបស់កោះបូរណេអូBorneo（Advocacy and Research Circle of Borneo）អង្គការ សហគមន៍តំបន់កាលីម៉ាន់តាន់ខាងលិចបានប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះការទាំមទារលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សិទ្ធិមនុស្ស ធនធានធម្មជាតិ ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងនិងគំនិតផ្តួចផ្តើមអធិបតេយ្យភាពដ៏ពេញនិយម កីឡា ការអប់រំ និងការស្រាវជ្រាវ។ ណែនាំស្ថាប័ន៖ការតភ្ជាប់ បូរណេអូBorneo ការតភ្ជាប់ បូរណេអូBorneo（Link-AR Borneo）ឈ្មោះពេញគឺការតស៊ូមតិ និងរង្វង់ស្រាវជ្រាវរបស់ បូរណេអូBorneo（Advocacy and Research Circle of Borneo）បង្កើតឡើងនៅថ្ងៃទី ២ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០០៩ គឺជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ភារកិច្ចចម្បងគឺលើកកម្ពស់គំនិតផ្តួចផ្តើម ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៃការគ្រប់គ្រងឧស្សាហកម្មរ៉ែលើធនធានធម្មជាតិដូចជាដី និងព្រៃឈើ។ឧស្សាហកម្មរុករករ៉ែដើម្បីផលប្រយោជន៍នយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ ធ្វើឱ្យការទាញយកវត្ថុធាតុដើមជាអាទិភាព ប្រើសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ឧស្សាហកម្មធំៗរបស់ពិភពលោក។ កោះ Borneo គឺសម្បូរទៅដោយធនធានធម្មជាតិ ដូច្នេះហើយមិនអាចចៀសផុតចេញពីស្ថានភាពនេះបានឡើយ។ នៅក្នុងទិដ្ឋភាពនេះ សម្រាប់ការណ៍នេះBorneoបានភ្ជាប់ជាមួយនឹងភស្តុតាង ចាប់ផ្តើមសកម្មភាពគំនិតផ្តួចផ្តើម បង្ហាញពីផលប្រយោជន៍សហគមន៍ និងយុត្តិធម៌បរិស្ថានប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ ចាប់តាំងពីបានបង្កើតឡើងមកបូរណេអូBorneo Link នៅតែបន្តយ៉ាងសកម្មរក្សា និងការពារសិទ្ធិមនុស្សជំរុញឱ្យមានកំណែទម្រង់យុត្តិធម៌ ការគ្រប់គ្រងព្រៃឈើ និងដីធ្លីប្រកបដោយនិរន្តរភាព និងលើកកម្ពស់ឯករាជ្យសហគមន៍លើបញ្ហាគ្រប់គ្រងព្រៃឈើ និងដីធ្លី។ ឥឡូវនេះគឺជាពេលវេលាដើម្បីពិនិត្យឡើងវិញនូវគោលនយោបាយ និងការឆ្លើយតបរបស់រដ្ឋាភិ បាលឥណ្ឌូនេស៊ីចំពោះការរាតត្បាតជំងឺរលាកសួតថ្មីនិងតើគោលនយោបាយ និងការឆ្លើយតបទាំងនេះមានផលប៉ះពាល់អ្វីខ្លះដល់ប្រជាពលរដ្ឋ រួមទាំងការអនុវត្ត និងការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស។ ចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ 2020 (ខែមករា ដល់ខែមីនា) រដ្ឋាភិបាល និងមន្ត្រីឥណ្ឌូណេស៊ី មិនដែលយកចិត្តទុកដាក់លើការរាតត្បាតនៃជំងឺរលាកសួតថ្មីនេះទេ។ពួកគេថែមទាំងបានមើលស្រាលការរាតត្បាតនៃជំងឺរលាកសួតថ្មី ហើយមិនជឿថាមានវត្តមានមេរោគនោះឡើយ។នៅដើមឆ្នាំ 2020 អនុប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូណេស៊ីបាននិយាយថា ដរាបណាមានការបួងសួងពីអ្នកដឹកនាំសាសនា នោះជំងឺរាតត្បាតថ្មីនឹងមិនមកដល់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីទេ។សូម្បីតែប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូណេស៊ី ចូកូ វីដូដូ（Joko Widodo ០ក៏កំពុងបំភាន់ប្រជាជនដែរ នៅខែមីនា ឆ្នាំ ២០២០ គាត់បាននិយាយថា "ដរាបណាពួកគេលេបថ្នាំរុក្ខជាតិ ប្រជាជនឥណ្ឌូនេស៊ីអាចគ្រប់គ្រងការរីករាលដាលនៃជំងឺរលាកសួតថ្មីបាន" ។ (សូមមើល CNN ឥណ្ឌូណេស៊ី "Media Asing Soroti Jokowi Minum Jamu Untuk Tangkal Corona", ថ្ងៃទី 16 ខែមីនា ឆ្នាំ 2020) រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីបានប្រើប្រាស់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលមិនមានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រនេះជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ដោះស្រាយការផ្ទុះឡើងនៃ COVID-19 ។ វិធានការប្រឆាំងការរាតត្បាតរបស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ី នៅខែមីនាឆ្នាំ 2020 អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានប្រកាសការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺរលាកសួតកូវីដ19 COVID-19 ជាគ្រាអាសន្នសុខភាពសាធារណៈអន្តរជាតិ។បើនិយាយដោយសមហេតុផលទៅ គឺចាប់ពីពេលនេះតទៅ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីគួរតែចាត់វិធានការជាប្រព័ន្ធដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃមេរោគ និងពិគ្រោះជាមួយអ្នកជំនាញវេជ្ជសាស្ត្រ ជាពិសេសអ្នកជំនាញខាងរោគរាតត្បាតឬមតិរបស់អ្នកជំនាញខាងរោគរាតត្បាត ដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺរាតត្បាតក្នុងប្រទេស។យ៉ាងណាមិញ ទោះបីជានេះជាបញ្ហាផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តក៏ដោយ ក៏រដ្ឋាភិបាលបែជាមិនយកត្រចៀកស្ដាប់យោបល់របស់អ្នកជំនាញវេជ្ជសាស្ត្រ ហើយពេលខ្លះសូម្បីតែយោបល់របស់អ្នកជំនាញក៏ត្រូវបានមើលងាយ និងស្ថានភាពដែលរដ្ឋាភិបាលមិនយល់ស្របជាមួយមតិអ្នកជំនាញវេជ្ជសាស្ត្រក៏តែងតែឮជារឿយៗដែរ។ ចាប់តាំងពីខែមេសា ឆ្នាំ 2020 មក រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីបានបញ្ជាឱ្យកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធជាតិឥណ្ឌូនេស៊ី (Indonesian National Armed Forces, TNI) [1]និងប៉ូលីសឱ្យរារាំងមនុស្សឱ្យនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ រឹតបន្តឹងសកម្មភាពសាសនា និងសេរីភាពនៃការធ្វើចលនា និងហាមឃាត់ការប្រមូលផ្តុំ និងការដង្ហែក្បួន។ទាំងនេះអាចរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស ជាពិសេសសិទ្ធិពលរដ្ឋ និងសិទ្ធិនយោបាយ។ ចាប់តាំងពីអង្គការសុខភាពពិភពលោកបានប្រកាសថាជំងឺរាតត្បាតជំងឺរលាកសួតថ្មីបានឈានចូលដល់ការរាតត្បាតជាសាកល រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីពិតជាបានផ្តួចផ្តើមវិធានការគ្រប់គ្រងមែន ប៉ុន្តែមិនបានពង្រីកដល់ទូទាំងប្រទេសនោះទេ។អ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពសាធារណៈយល់ថា ជំហានប្រឆាំងការរាតត្បាតរបស់ ចូកូវី（Jokowi ）គឺយឺតណាស់មិនអាចមានប្រសិទ្ធភាពលួងលោមចិត្តរបស់ប្រជាជនទេ។(សូមមើល BBC News ឥណ្ឌូនេស៊ី ថ្ងៃទី 16 ខែមីនា ឆ្នាំ 2020 "មេរោគ Corona៖ Jokowi umumkan langkah pengendalian Covid-19, tapi tanpa komando nasional") រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីក៏ចូលចិត្តប្រកាសវាក្យសព្ទ បង្ការជំងឺរាតត្បាតថ្មីជារៀងរាល់ខែនិងគោលនយោបាយ ហើយទាំងនេះគឺការបញ្ឈប់ការរីករាលដាលនៃមេរោគយ៉ាងយឺត មិនបានជួយអ្វីច្រើនឡើយ ប្រឈមមុខនឹងជំងឺដ៏កាចសាហាវនេះ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីតាំងពីថ្នាក់លើដល់ក្រោមមានការភ័យស្លន់ស្លោ ហើយខ្វះវិធីសាស្រ្តជាប្រព័ន្ធ។ នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ 2020 រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសង្គមកិច្ចឥណ្ឌូនេស៊ីជូលីយ៉ារី បាទូបារា（Juliari Batubara）បានទទួលសំណូកពីផែនការប្រឆាំងជំងឺរាតត្បាតដោយប្រើប្រាស់សម្ភារៈមូលដ្ឋានជំនួយសង្គមសម្រាប់កាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ។[2] ប្រជាជនឥណ្ឌូនេស៊ីកំពុងតស៊ូជាមួយការរីករាលដាលនៃCovid-19 ប៉ុន្តែមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីបែជាមានរឿងអាស្រូវដែលមិនអាចទទួលយកបាន។ ចំនួនករណីឆ្លងជំងឺរលាកសួតថ្មី និងចំនួនអ្នកស្លាប់នៅតែបន្តកើនឡើង ប្រការនេះបានធ្វើឲ្យសកម្មភាពប្រឆាំងការរាតត្បាតរបស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីកាន់តែលំបាក។រដ្ឋាភិបាលគួរតែការពារសិទ្ធិរបស់ប្រជាជនក្នុងការទទួលបានសុខភាព (ក៏ជាប្រភេទសិទ្ធិមនុស្សផងដែរ) ត្រូវប្រាកដថាអ្នកមានឧបករណ៍ការពារគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់បុគ្គលិកសុខាភិបាលប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺរាតត្បាតនៅជួរមុខ។ប៉ុន្តែនៅចំពោះមុខការរីករាលដាលនៃជំងឺរលាកសួតថ្មីដ៏ខ្លាំងក្លា រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ីហាក់ដូចជាមិនអាចជួយអ្វីបានទេ ចំនួនករណីឆ្លងជំងឺរលាកសួតថ្មី និងការស្លាប់បានកើនឡើងជាលំដាប់ចាប់តាំងពីពាក់កណ្តាលខែមិថុនា ឆ្នាំ 2021។ ផលប៉ះពាល់នៃការរាតត្បាតជំងឺរលាកសួតថ្មីលើប្រជាជនឥណ្ឌូនេស៊ី តាំងពីខែមេសា ឆ្នាំ២០២០រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ីបានប្រកាសអនុវត្ត"វិធានការរឹតបន្តឹងគម្លាតសុវត្ថិភាពទំនាក់ទំនងសង្គម" (PSBB) សង្ឃឹមថានឹងបំបែកខ្សែច្រវ៉ាក់នៃការចម្លងជំងឺរលាកសួតថ្មីកូវីដ19 ប៉ុន្តែវិធានការនេះបានបរាជ័យទាំងស្រុង មិនអាចឈានដល់គោលដៅប្រឆាំងនឹងជំងឺរាតត្បាតរបស់WHOក្នុងការបញ្ឈប់ការរីករាលដាលនៃមេរោគ និងកាត់បន្ថយចំនួនអ្នកស្លាប់ ដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការសម្រេចចិត្តរវាងវិស័យសុខភាពប្រជាជន និងការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ 2021ការរីករាលដាលនៃជំងឺរលាកសួតថ្មីកូវីដ19កាន់តែរីករាលដាលនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។ ថ្ងៃទី 3-20 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2021រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ី ចាប់ផ្តើមដាក់ចេញវិធានការសង្គ្រោះបន្ទាន់ សម្រាប់ការបង្ការការរាតត្បាតនៅកោះជ្វា（កោះចាវ៉ា）និងកោះបាលី(PPKM)សង្ឃឹមថានឹងបញ្ឈប់ការរាតត្បាតCOVID-19 និងកាត់បន្ថយចំនួនអ្នកស្លាប់។ចំណែកឯស្រុក និងក្រុងដែលមានកម្រិតរដ្ឋបាលទាបជាងនៅកោះជ្វា និងបាលី ធ្វើតម្រាប់តាម"វិធានការរឹតបន្តឹងបន្ទាន់ចលនាសង្គមខ្នាតតូចខ្នាត"(PPKM Mikro Darurat) ។យ៉ាងណាមិញ វិធានការទាំងនេះមិនអាចជួយគ្រប់គ្រងជំងឺរាតត្បាតបានដែរ ចំនួនករណីឆ្លងនៃជំងឺរលាកសួតថ្មី និងចំនួនអ្នកស្លាប់នៅតែបន្តកើនឡើងជាលំដាប់។ តួនាទីរបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិលក្នុងការរាតត្បាត Covid-19 របស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី អង្គការសង្គមស៊ីវិលក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី បានក្លាយជាសកម្មបន្ទាប់ពីកំណែទម្រង់ និងការបើកចំហររបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី (សម័យក្រោយអំណាចផ្តាច់ការ)។ក្នុងនោះមានអង្គការជាច្រើនបានផ្តោតយ៉ាងសកម្មលើសិទ្ធិមនុស្ស បម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ វេជ្ជសាស្ត្រ កំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធតុលាការ អធិបតេយ្យភាពស្បៀងអាហារ សិទ្ធិដីធ្លី និងកំណែទម្រង់ដីធ្លី កសិករ និងពលករនិងបញ្ហាផ្សេងៗទៀត។អង្គការសង្គមស៊ីវិលឥណ្ឌូនេស៊ីបានទាក់ទាញក្រុម និងបុគ្គលជាច្រើនឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាព និងគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់ពួកគេ ដូចជាគ្រូពេទ្យ មេធាវី អ្នកជំនាញកសិកម្មជាដើម ដើម្បីឱ្យអង្គការសង្គមស៊ីវិលនៅលើវិស័យរបស់ពួកគេបន្តរីកចម្រើន និងកាន់តែមានទំនុកចិត្ត។អង្គការសង្គមស៊ីវិលរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ជាមូលដ្ឋានឈានទៅមុខនៃយុគសម័យក្រោយអំណាចផ្តាច់ការរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី (ក្រោយឆ្នាំ 1998)ឆ្ពោះទៅរកដំណើរការបើកលទ្ធិប្រជា ធិបតេយ្យ។ អង្គការសង្គមស៊ីវិលឥណ្ឌូណេស៊ីក៏កំពុងផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់លើសកម្មភាពប្រឆាំងការរីករាលដាលរបស់រដ្ឋាភិបាលផងដែរ ដូចជាសម្ព័ន្ធភាពពលរដ្ឋ LaporCovid-19 ជាដើម។នៅដើមខែមីនា ឆ្នាំ 2020 ជំងឺរលាកសួតថ្មីបានចាប់ផ្តើមផ្ទុះឡើង ហើយភ្នាក់ងារផ្លូវការក៏បានធ្វើការកត់សម្គាល់អំពីការរាតត្បាតផងដែរ។នៅខណៈនោះ មនុស្សមួយក្រុមដែលមានការព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សនៃជំងឺរាតត្បាតថ្មីនេះ និងបញ្ហាសុខភាពសាធារណៈ បានបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពពលរដ្ឋ LaporCovid-19ឡើង។ សម្ព័ន្ធភាពជាពលរដ្ឋ LaporCovid-19បានបង្កើតវេទិកាស៊ីវិលមួយសម្រាប់ជូនដំណឹងអំពីការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺរាតត្បាត។ដើម្បីឱ្យសាធារណៈជនចែករំលែកព័ត៌មានអំពីការរីករាលដាលដែលពួកគេបានរកឃើញ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលមិនអាចទៅដល់និងទទួលព័ត៌មានអំពីជំងឺរាតត្បាត។ ប្រើអំណាចសាធារណៈដើម្បីកត់ត្រាចំនួននៃការឆ្លងរាតត្បាតថ្មី ជូនដំណឹងអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងការផ្ទុះឡើងនៅក្នុងតំបន់ជិតខាង ធ្វើឱ្យវេទិកានេះក្លាយជាស្ពានដើម្បីទុកទិន្នន័យសម្រាប់ការផ្ទុះឡើងនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។ក្រោយមានវេទិកា LaporCovid-19 រដ្ឋាភិបាល និងពលរដ្ឋនឹងអាចទទួលបានការចែកចាយអំពីស្ថានភាពជំងឺរាតត្បាតក្នុងស្រុក និងភាពធ្ងន់ធ្ងរនិងព័ត៌មានផ្សេងទៀត រដ្ឋាភិបាលក៏អាចប្រើប្រាស់ទិន្នន័យដែលប្រមូលបានដោយវេទិកា LaporCovid-19 ដើម្បីបង្កើតគោលនយោបាយបង្ការជំងឺរាតត្បាត និងផែនការឆ្លើយតប។ LaporCovid-19 មានអង្គការសង្គមស៊ីវិលដូចខាងក្រោម៖មូលនិធិជំនួយផ្នែកច្បាប់ឥណ្ឌូនេស៊ី (YLBHI) ទស្សនាវដ្ដី ឥណ្ឌូនេស៊ី（Tempo magazine）ក្រុមតន្ត្រីឥទ្ធិពលផ្ទះកញ្ចក់（Efek Rumah Kaca）សមាគមអង្គការតម្លាភាពឥណ្ឌូនេស៊ី（Transparency International Indonesia）មូលនិធិច្បាប់ និងសិទ្ធិមនុស្ស (Lokataru) ហាកាសាស៊ីHakasasi.id សហព័ន្ធឥណ្ឌូណេស៊ីU-Inspire សាលាច្បាប់ STH Jentera ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយទូរទស្សន៍ណារ៉ាស៊ីNarasiTV មជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវទីក្រុងរូចាក់（Rujak Center for Urban Studies）និងអង្គការឃ្លាំមើលអំពើពុករលួយរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី(Indonesia Corruption Watch, ICW)។ មូលនិធិជំនួយផ្នែកច្បាប់ឥណ្ឌូនេស៊ី (YLBHI) គឺជាអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស បង្កើតឡើងចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1970នៅតែបានបន្តតាមដានការអនុវត្តកាតព្វកិច្ចសិទ្ធិមនុស្សរបស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ី ទស្សនាវដ្ដីឥណ្ឌូនេស៊ីគឺជាសម្ព័ន្ធភាពនៃក្រុមសម័យ（Tempo group）បញ្ហាដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភរួមមាន សិទ្ធិមនុស្ស បរិស្ថាន អំពើពុករលួយ។ល។ ដោយ LaporCovid-19 អង្គការឃ្លាំមើលអំពើពុករលួយឥណ្ឌូនេស៊ី មូលនិធិជំនួយផ្នែកច្បាប់ឥណ្ឌូនេស៊ី វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម និងការអប់រំ និងព័ត៌មាន (LP3ES)សម្ព័ន្ធសង្គមស៊ីវិលនៃមូលនិធិច្បាប់ និងសិទ្ធិមនុស្ស បានបង្ហាញពីភាពច្របូកច្របល់នៃគោលនយោបាយប្រឆាំងការរីករាលដាលរបស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ី។ សហព័ន្ធយល់ថា ចាប់តាំងពីដើមខែមីនា ឆ្នាំ 2020 ការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺរាតត្បាតកន្លងមករដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ីដំណើរការមិនបានល្អ និងបរាជ័យក្នុងការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺនេះ។ LaporCovid-19 រិះគន់រដ្ឋាភិបាលថាសកម្មភាពប្រឆាំងការរាតត្បាតពោរពេញទៅដោយកំហុស គ្មានប្រសិទ្ធភាពបញ្ឈប់ការកើនឡើងនៃចំនួនអ្នកស្លាប់។ ទិន្នន័យរបស់LaporCovid-19បង្ហាញថា ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលបានចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ នៅដើមដំបូងនៃការផ្ទុះការរីករាលដាលឡើង ចេញនូវគោលនយោបាយបង្ការ និងគ្រប់គ្រងដ៏រឹងមាំ នោះអត្រាមរណៈអាចត្រូវបានកាត់បន្ថយតាំងពីដំបូងម៉្លេះ។ (សូមមើលអត្ថបទពិសេស Kasus Meninggal Melonjak & RS Kolaps, Negara Gagal Tangani COVID?”, Tirto.id, ថ្ងៃទី 6 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2021, https://tirto.id/ght5) ប៉ុន្តែទោះបីជារដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីក្នុងឆ្នាំ ២០២០ចំណាយអស់695.2 ពាន់ពាន់លានរូពីក៏ដោយ (ប្រហែល NT $ 1.4 ពាន់ពាន់លាន) ក៏ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺរាតត្បាតគឺនៅទីបំផុតនៅតែគ្មានប្រសិទ្ធភាព។(សូមមើលកាសែតល័រប៉ាន់ឥណ្ឌូនេស៊ីថ្ងៃទី 20 ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2020 "Kebijakan Pemerintah Menangani Covid-19 Sepanjang Semester II ឆ្នាំ 2020")
